به گزارش سایت خبری پرسون، علایم آشنای پیری که همه ما از آن می ترسیم در سطح سلولی شروع می شود. هر یک از تریلیون‌ها سلول بدن ما در طول عمر خود تحت یک چرخه تغییرات مولکولی قرار گرفته و انواع مختلفی از آسیب‌ها را تحمل می کند تا اینکه در نهایت دیگر به طور موثر عمل نکرده و از بین می روند. این امر به کاهش سلامت مرتبط با افزایش سن کمک می کند و از چین و چروک و موهای خاکستری گرفته تا افزایش خطر ابتلا به بسیاری از بیماری ها را دربر می گیرد.
در یک مطالعه قبلی، تیم محققان دانشگاه سن دیگو دریافتند: به نظر می رسد سلول‌ها از طریق یکی از دو فرآیند خاص پیر می شوند و به یک مسیر متعهد شده و به مسیر دیگر منحرف نمی شوند. این تقسیم حتی در بین سلول هایی از دودمان ژنتیکی مشابه در یک محیط، تقریباً ۵۰ / ۵۰ است. یک مسیر شامل کاهش پایداری دی ان ای و دیگری کاهش میتوکندری است که برای سلول ها انرژی تولید می کند و در هر صورت، نتیجه نهایی با مرگ سلولی یکسان خواهد بود.
برای مطالعه جدید، تیم تحقیقاتی روشی را برای کند کردن پیری سلولی با اجازه دادن به سلول‌ها در چرخش بین این دو فرآیند مختلف ایجاد کردند. برای ادامه قیاس مسیر، اگر یک مسیر را مستقیم تا انتها دنبال کنید، سریعتر به مقصد نهایی یعنی مرگ سلولی خواهید رسید، اما با دویدن به جلو و عقب بین این دو، زمان بسیار بیشتری برای پیری طول خواهد کشید.
برای رسیدن به این هدف، تیم پژوهشی یک مدار تنظیم کننده ژن مرکزی را دوباره متصل کرد که پیری سلول را کنترل می کند. این مدار معمولاً مانند یک سوئیچ ضامن دار کار می کند و یک سلول خاص را به یک مسیر خاص می فرستد، اما در این مورد محققان آن را به گونه ای تغییر دادند که به عنوان یک نوسان ساز ژن عمل کند. این موضوع باعث می شود که سلول به طور دوره ای از مسیری به مسیر دیگر تغییر کند و سرعت رسیدن به مقصد مرگ سلولی را کاهش دهد.
این تیم این مداخله را در سلول‌های مخمری آزمایش کرده و دریافتند: آنهایی که تحت کنترل یک نوسان‌گر ژن هستند، حدود ۸۲ درصد بیشتر از سلول های مخمری که به طور طبیعی پیر می شوند، عمر می کنند. دانشمندان می گویند که این بارزترین افزایش طول عمر از هر مداخله ژنتیکی یا شیمیایی قبلی ضد پیری است که اغلب با تلاش برای بازگرداندن سلول ها به حالت جوان تر عمل می کند.
انسان‌ها سلول های مخمری نیستند، بنابراین هنوز راه زیادی تا رسیدن به عمر طولانی برای انسان باقی مانده است. اما تیم دانشمندان اکنون به دنبال استفاده از این روش برای سلول‌های انسانی، از جمله سلول‌های بنیادی و نورون‌ها هستند.
شرح کامل این تحقیق در مجله تخصصی Science منتشر شده است.
