به گزارش سایت خبری پرسون، آقای محمد مهدی اسماعیلی با بیان این که حضور در این جلسه از دو حیث برایم اهمیت دارد گفت: من افتخار شاگردی دکتر افروغ را داشتم و در سال ۸۱ در مقطع دکتری دانشجوی رشته جامعه شناسی سیاسی در محضر ایشان بودم. نگاه اصولی شان به مسائل و پرهیز از مصلحت گرایی را در سلوک دکتر افروغ مشاهده کردم. همچنین در وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی در چهار حوزه ایشان افتخار دادند و با ما همکاری کردند. عضویت ایشان در شورای فرهنگ عمومی را داشتیم. عضو هیات نظارت بر کتاب‌ها و شورای پژوهشی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات و مرکز ملی رصد نیز بودند.
وی افزود: ارتباطات من با ایشان از ۲۰ سال پیش آغاز شد و تا آخرین روزها تداوم داشت. در جلسات شورای فرهنگی عمومی جزو منظم ترین اعضا بود و هر سه شنبه هفت صبح در جلسه شرکت می‌کرد. آخرین بار در بهمن ماه سال گذشته، زمانی که در بستر بیماری بودند محضر ایشان رسیدم.
وی با اشاره به روحیه انقلابی گری و مطالبه گری و پرسشگری عماد افروغ توضیح داد: عماد افروغ پرچمدار نقد درون گفتمانی بود. او خیلی مخالف مصلحت‌سنجی بود. در همه حوزه ها با صراحت نقدش را مطرح می‌کرد.
وی افزود: اتهامی به جمهوری اسلامی زده می شود که کسی تاب انتقاد و مخالفت را ندارد. نوع کنشگری و گفتمان دکتر افروغ در این الگو خودش را نشان داد و اشتباه بودن این اتهام را ثابت کرد. نقد ایشان کاملا مبتنی بر اصول علمی جامعه شناسی سیاسی بود و هیچ کسی هم مصون از انتقادات شان نبود. جایی که می دانستند اشکالی هست با صراحت مطرح می کردند.
وی با مرور تعاریف متنوع انقلابی گری تاکید کرد: انقلابی‌گری به این معناست اگر احساس کردیم ناراستی وجود دارد، باید حرف بزنیم. یک انقلابی می تواند مثلا عماد افروغ را نسبت به مسائل مختلف در چارچوب نظام جمهوری اسلامی نقد کند و محبوب باشد. تا جایی که همه شخصیت های نظام با اخلاص و شیفتگی از او یاد کنند. این یک الگوی رفتاری جدی در جمهوری اسلامی است. دکتر افروغ تا روز آخر اظهار نظرهایش را می کرد و ابایی نداشت که به کسی بر بخورد.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: هر چقدر ایشان به دوران پایان حیات مادی شان نزدیک تر می شدند، بهجت درونی شان بیشتر بود که این از ویژگی های مومن است. افرادی نگران لحظات قبر و برزخ هستند که اعمال شان اشکال دارد. دکتر افروغ یک عمر پاکیزه زندگی کرد و با اشتیاق به دیدار خداوند متعال رفت.
منبع: تابناک
