به گزارش سایت خبری پرسون، امید مافی در یادداشتی نوشت: فقط پنج هفته مانده به یک جنگ واقعی، هیچ کس نمی‌تواند حدس بزند کدام سربازان در اتاق پرو جامه خوشبختی را بر تن خواهند کرد و راه گم شده را به مقصدی پر از بنفشه و بابونه الصاق می‌کنند.
خاکسترنشینی زاینده رودی‌ها در دامنه سهند و سوختن یک ارتش مدعی در دوزخِ یادگار، کاری کرد تا در ایستگاه بیست‌وپنجم سرخابی‌ها از بن بست خارج شده و در آلبوم‌های قدیمی دنبال عکس‌های یادگاری با جام‌های زرین بگردند.
حالا مورایس که نتوانست در پیچ صعب لیگ دست به کار بزرگتری بزند، صدای نفس‌های آبی‌ها را زیر گوش خود و شاگردانش حس خواهد کرد. شادکامی پسران ساپینتو در اراک و واریز سه امتیاز به حساب قهرمان فصل قبل کاری کرد که لاجوردی‌ها و طلایی‌ها هم امتیاز شده و پنج کیلومتر آن سوتر از خط پایان به سایه‌های یکدیگر شلیک کنند.
این اما همه ماجرا نیست و طرفه پسران اردوگاه قرمز که دوباره به جشن گرفتن خو کرده‌اند چشم از دو رقیب خود برنمی‌دارند و در پی آن هستند با ساق‌های پرستاره از کنار سپاهان و استقلال بگذرند و کلید رستگاری را در جیب بارانی یحیی
قرار دهند.
وقتی مرتع سبز ادامه دریای دلواپسی است و پرواز دسته جمعی یک فوج پرنده، منتج به تسخیر جام خواهد شد، باید صبر کرد و دید در برگ آخر این داستان، میخ بر تابوت کدام مسافران مغموم و مغبون کوبیده خواهد شد.
پلک نمی‌زنیم و شکیبایی می‌کنیم تا روز موعود از ره برسد و فرمانده سرد و گرم چشیده، نقشه رسیدن به جام امتحان کند.
آنچه مبرهن است اینکه پرچم‌های صلحِ سفید تا خاکریز آخر در قاب هیچ جنگجویی نخواهد نشست و زیبایی جام لااقل تا اطلاع ثانوی، عکس‌های دست‌جمعی را آذین نخواهد بست.
منبع: آفتاب یزد
