به گزارش سایت خبری پرسون، به نقل از آسوشیتدپرس این نتایج برای مردانی که می‌خواهند از مشکلات جنسی و بی‌اختیاری ادراری مربوط به درمان سرطان پروستات پرهیز کنند، خبر امیدوارکننده‌ای است.
این بررسی به طور مستقیم سه رویکرد درمانی- جراحی برای خارج کردن تومورها، درمان با پرتوتابی و پایش یا زیرنظر گرفتن بیماران را مقایسه کرد. اغلب سرطان‌های پروستات به کندی رشد می‌کنند، بنابراین سال‌های بسیاری طول می‌کشد تا پیامدهای بیماری آشکار شود.
پژوهشگران دانشگاه آکسفورد که این بررسی را انجام داده‌اند، می‌گویند تفاوتی میان مرگ‌ومیر سرطان پروستات در طول ۱۵ سال بین این سه گروه بیماران که درمان‌های متفاوتی دریافت نمی‌کردند، مشاهده نشد. میزان بقای سرطان پروستات در هر سه گروه بالا بود- ۹۷ درصد بدون توجه به اینکه چه رویکرد درمانی انتخاب شده باشد.
این نتایج در روز یکشنه در ژورنال پزشکی نیوانگلند منتشر شدند و در کنفرانس انجمن اورولوژی اروپا در میلان ایتالیا ارائه شدند.
کارشناسان می‌گویند مردانی که سرطان موضعی پروستات در آنها تشخیص داده می‌شود، نباید وحشت‌زده شوند یا در تصمیم‌گیری برای درمان عجله کنند، بلکه باید سودمندی‌ها و زیان‌های احتمالی ناشی از گزینه‌های درمانی را به دقت مورد توجه قرار دهند.
فقط شمار اندکی از مردان دارای سرطان پروستات پرخطر یا دارای بیماری پیشرفته‌تر نیاز به درمان‌های فوری دارند.
پژوهشگران در این بررسی بیش از ۱۶۰۰ مرد بریتانیایی را که پیگیری کردند که توافق کرده بودند به طور تصادفی در سه گروه درمانی شامل جراحی، پرتوتابی یا پایش فعال قرار گیرند. سرطان این بیماران به پروستات، غده‌ای به اندازه گردو که بخشی از دستگاه تناسلی مردان است، محدود بود. مردان در گروه پایش به طور منظم آزمایش خون انجام می‌داند و برخی از آنها در نهایت جراحی یا پرتوتابی شدند.
مرگ ناشی از سرطان پروستات در ۳/۱ درسد از گروه پایش فعال، ۲/۲ درصد از گروه جراحی و ۲/۹ درصد از گروه پرتوتابی رخ داد و تفاوت میان این گروه‌ها از لحاظ آماری قابل‌توجه نبود.
سرطان در طول ۱۵ سال در ۹/۴ درصد از افراد گروه پایش فعال، ۴/۷ درصد از گروه جراحی و ۵ درصد از گروه پرتوتابی انتشار یافت. این بررسی در سال ۱۹۹۹ شروع شد و کارشناسان می‌گویند روش‌های پایش امروزی سرطان پروستات با وجود تصویربرداری ام‌آرآی و آزمایش‌ها ژنتیکی برای هدایت تصمیم‌گیری، بهتر شده‌اند.
در آمریکا حدود ۶۰ درصد از بیماران دچار سرطان پروستات کم‌خطر روش پایش را انتخاب می‌کنند که امروزه نظارت فعال نامیده می‌شود.
پژوهشگران تفاوت‌هایی در انتشار سرطان میان سه گروه در طول ۱۰ سال مشاهده کرده بودند و انتظار داشتند این تفاوت باعث ایجاد تفاوت‌هایی از لحاظ میزان بقا در طول ۱۵ سال شود. اما ظاهرا انتشار سرطان پروستات به تنهایی میزان مرگ ناشی از آن را پیش‌بینی نمی‌کند.
به گفته در مجموع این یافته‌ها برای مردان هنگامی که می‌خواهند تصمیم‌هایی درباره درمان‌های سرطان پروستات بگیرند، سودمند است.
