به گزارش سایت خبری پُرسون، یکی از بزرگترین چالشها در درمان سرطان، عود مجدد برخی سرطانها پس از شیمیدرمانی است. یک نوع پرخطر از سرطان خون موسوم به «لوسمی حاد میلوئیدی»(AML) است که بسیار خطرناک است، اما مطالعات جدیدی از «آزمایشگاه جکسون»(JAX) به یک مکانیسم مولکولی که قبلاً ناشناخته بود و پشت این مقاومت به شیمیدرمانی قرار دارد، اشاره میکند و راهی برای خلع سلاح آن نیز کشف کرده است.
«لوسمی حاد میلوئیدی»، یک نوع سرطان خون است که بر سلولهای مغز استخوان و خون تأثیر میگذارد.
به نقل از فیز، تیمی به سرپرستی دکتر «اریک وانگ»(Eric Wang) استادیار «آزمایشگاه جکسون»، در مورد نقش پروتئینی با نام «RUNX1C» در این مکانیسم گزارش دادهاند. این پروتئین که نوعی واریانت کمتر شناخته شده از ژنی با نام «RUNX1» است، به تنظیم چگونگی مقاومت سلولهای خونی در برابر شیمیدرمانی کمک میکند. این تیم با بررسی دادههای بیماران مبتلا به «لوسمی»، هم قبل از دریافت شیمیدرمانی و هم پس از عود مجدد سرطانشان دریافتند که در بسیاری از موارد، یک نشانگر شیمیایی موسوم به «متیلهشدن دیانای»(DNA methylation) در بخشی از ژنوم که ژن «RUNX1» را کنترل میکند، ظاهر شده است.
این تغییر کوچک، مانند چرخاندن یک کلید ژنتیکی عمل کرده و سلولهای سرطانی را مجبور میکند تا «RUNX1C» بیشتری تولید کنند. این کار مکانیسمی را فعال میکند که باعث میشود سلولهای سرطانی در برابر شیمیدرمانی بسیار مقاومتر شوند. این امر در عملکرد «آرانای»(RNA) سلولها اختلال ایجاد کرده، فعالیت سلول را کند میکند و سلولهای سرطانی را به حالت خواب یا ساکن میبرد که در آن تقسیم سلولی متوقف میشود. در این حالت، سلولهای سرطانی از شیمیدرمانی پنهان میشوند، زیرا شیمیدرمانی زمانی بهترین عملکرد را دارد که سلولهای سرطانی فعالانه در حال تقسیم هستند. به عبارت دیگر، سلولهای سرطانی خفته تحت تاثیر شیمیدرمانی قرار نمیگیرند و میتوانند پس از درمان بیدار شوند و دوباره شروع به تکثیر کنند.
دکتر «وانگ» میگوید: مشکل ما در حال حاضر این است که هیچ درمانی برای بیمارانی که بیماری آنها عود میکند، وجود ندارد و به همین دلیل مطالعه ما بسیار مهم است. این مطالعه نه تنها برای درک اینکه کدام ژنها مقاومت را واسطهگری میکنند، بلکه برای درک چگونگی هدف قرار دادن آنها در آینده مهم است. مطالعه ما یک منبع خوب برای نشان دادن این است که علاوه بر ژنها، واریانتهای «آرانای» نیز در مقاومت به شیمیدرمانی بسیار مهم هستند.
وی افزود: اگر بتوان راهی ایمن و هدفمند برای مهار «RUNX1C» در بیماران توسعه داد، این امر میتواند از ورود سلولهای سرطانی به حالت سکون جلوگیری کند، شیمیدرمانی را مؤثرتر سازد و خطر عود را کاهش دهد.
مهار «RUNX1C» در این مطالعه، با شیمیدرمانی استاندارد به طور قابل توجهی توانایی داروها را در از بین بردن سلولهای سرطانی بهبود بخشید. بدون تأثیر آنها، سلولهای سرطانی خفته بیدار شدند و دوباره شروع به تقسیم کردند. این دقیقاً همان حالتی است که شیمیدرمانی در آن مؤثرترین حالت خود را دارد.
دکتر «کویجوان هان»(Cuijuan Han) نویسنده ارشد این مطالعه توضیح میدهد: ما نشان دادیم که توزیع بیش از حد این واریانت، مقاومت به بسیاری از درمانهای شیمیدرمانی مورد استفاده برای «لوسمی» را ایجاد میکند.
آنها از ابزاری برای هدف قرار دادن «آرانای» استفاده کردند. این ابزار میتواند به «آرانای» متصل شود و از ساخت پروتئینهای خاصی جلوگیری کند. دکتر «وانگ» میگوید: اگر مطالعات بیشتر نتایج را تأیید کنند، هدف قرار دادن «RUNX1C» میتواند به ابزاری قدرتمند در مبارزه با «لوسمی» تبدیل شود.
وی خاطر نشان کرد: مطالعه ما یک اصل اثبات را ارائه میدهد که کاهش واریانتها با فناوری مناسب میتواند مقاومت به شیمیدرمانی را افزایش دهد یا حتی بر آن غلبه کند. اگرچه آزمایشگاه ما بر روی سایر سرطانها تمرکز ندارد، اما اعمال این مفهوم به سایر سرطانها میتواند دلیلی برای تمرکز را بر این موضوع فراهم کند که آیا هدف قرار دادن واریانتهای «آرانای» میتواند پاسخ دارویی را با داروهای مختلف و سرطانهای مختلف تعدیل کند یا خیر.
این یافتهها در مجله Blood Cancer Discovery منتشر شده است.
منبع: ایسنا