داستان جیوه قرمز اسرارآمیز داستانی قدیمی و البته پرطرفدار است که در عصر اینترنت هر از چند گاهی دوباره سر از خاکستر برمی‌آورد. برخی باور دارند این ماده اکسیری شفابخش است که می‌تواند دردشان را درمان کند.
می‌گویند در لانه خفاش یا چرخ خیاطی‌های قدیمی پیدا می‌شود و در دهان مومیایی‌های مصر باستان هم پنهان شده است. البته این روایت‌ها همه یک مشکل بزرگ دارند، چنین ماده‌ای اصلا وجود خارجی ندارد.
پس تکلیف این همه تبلیغی که در فضای مجازی و حقیقی درباره این ماده و خواص شگفت‌انگیزش وجود دارد چیست؟ چرا برخی حاضرند برای به دست آوردن اندکی از آن مبالغی هنگفت بپردازند؟
بر اساس گزارش بی‌بی‌سی، لیزا وین، رئیس بخش مردم شناسی دانشگاه مک‌کواری پاسخی ساده برای این پرسش‌ها دارد: «بازی کلاهبرداران است.»
وین نخستین بار هنگامی که در مصر و اهرام جیزه کار می‌کرد با این پدیده روبه‌رو شد. او با مصرشناس برجسته‌ای به نام زاهی حواس دفتری مشترک داشت و یکبار شاهد تماس شاهزاده‌ای سعودی بود که به هر قیمتی شده می‌خواست جیوه قرمز را برای درمان مادرش پیدا کند.
شاهزاده سعودی در عربستان شنیده بود که درمان درد مادرش جیوه قرمزی است که در دهان مومیایی‌ها پیدا می‌شود. پاسخ زاهی حواس به درخواست شاهزاده سعودی ساده بود: «برای مادرت متاسفم. اینجا چیزی به نام جیوه قرمز وجود ندارد.»
برای زاهی حواس که عمرش را در آنجا گذرانده بود چنین درخواست‌هایی تازگی نداشت و پیش از آن نیز بسیاری در جستجوی جیوه قرمز به او مراجعه کرده بودند.
شاید این سخن جابر ابن حیان شیمیدان مشهور مردم را به اشتباه انداخته باشد که گفته بود: «ارزشمندترین اکسیر جهان جایی درون اهرام مصر پنهان شده است.»
باوری هم وجود دارد که بر اساس آن می‌توان جیوه قرمز را در لانه خفاش‌ها پیدا کرد و البته این واقعیت که خفاش‌ها لانه نمی‌سازند نتوانسته جلوی جویندگان جیوه قرمز را بگیرد.
هستند کسانی که جیوه قرمز را محصول خفاش‌های خون‌آشام می‌دانند و به همین دلیل ویژگی‌هایش را چون دراکولای مشهور می‌دانند. از سیر فرار می‌کند، در آینه دیده نمی‌شود و البته به سمت طلا کشیده می‌شود.
ویدئوهای پربازدیدی هم در یوتیوب وجود دارد که سعی در اثبات این موضوع دارند اما با کمی دقت می‌توان متوجه شد که اغلب آن‌ها ساختگی هستند.
