به گزارش سایت خبری پرسون، ساعت 8:30 صبح و زمان زنگ تفریح بود که خانم مدیر و چند نفر از معاونان و بچه های مدرسه متوجه دودی در یکی از کلاس های مدرسه می شوند. آنها که در حیاط مدرسه بودند، سریعا خود را به آن کلاس می رسانند تا ببینند اوضاع از چه قرار است. باز هم داستان بخاری نفتی و آتش و کلاس درس و سیستان و بلوچستان !
نادیا سامانی، خانم مدیر مدرسه، وقتی به کلاسی که در حال سوختن بود می رسد، در وهله اول از عدم حضور دانش آموزان در کلاس، کسب اطمینان می کند. این مدیر فداکار به رکنا می گوید: من 19 سال است که سابقه کار دارم و در حال حاضر، مدیر مدرسه باقرخان پدگی شهرستان میرجاوه هستم. این مجتمع-مدرسه چندپایه است و از سه مقطع متوسطه اول و دوم و ابتدایی دانش آموز دارد. در روز حادثه، دانش آموزی در کلاس نبود. همه برای زنگ تفریح در حیاط بودند. ناگهان من و چند نفر از معاونان و تعدادی از دانش آموزان متوجه شدیم که از یکی از کلاس ها، دودی بیرون می آید. چراغ نفتی کلاس آتش گرفته بود.
او می افزاید: من و همکاران با ریگ، ماسه، خاک و کپسول آتش نشانی این آتش را خاموش کردیم. بسیج روستا هم برای خاموش کردن آتش به کمک ما آمد. در واقع تا زمانی که آتش نشانی به مدرسه برسد ما این آتش را خاموش کردیم. نه مشکلی برای دانش آموزی ایجاد شد نه وسیله ای از دانش آموزان سوخت. زمانی که من این کار را کردم، اصلا به خودم فکر نمی کردم. من می خواستم نه دانش آموز و نه وسیله ای از بچه ها آسیب ببیند. مهم نبود که ممکن است برایم اتفاقی بیفتد.
این خانم مدیر فداکار تاکید می کند که به روستای پدگی گازرسانی نشده است و به همین علت است که وسایل گرمایشی گرمایشی کلاس های درس، نفتی هستند. او می افزاید: این مدرسه 12 کلاسه است و 162 دانش آموز ابتدایی و حدود 50 دانش آموز مقطع متوسطه اول و دوم در این مدرسه مشغول به تحصیل هستند. همه کلاس ها چراغ نفتی دارند. با این وجود لازم به ذکر است که این چراغ های نفتی استاندارد هستند؛ ولی این اتفاقات اجتناب ناپذیر است؛ اما به تنهایی کاری از من بر نمی آمد. همه پای کار بودند و به من کمک کردند تا توانستیم آتش را خاموش کنیم؛ حتی بچه ها از حیاط خاک جمع می کردند و برای ما می آوردند تا آتش را خاموش کنیم. مژه و موهای من و دست یکی از همکارانم در این اتفاق سوخت ولی خوشحالیم که کسی از دانش آموزان آسیب ندید.
منبع: رکنا
