به گزارش سایت خبری پرسون،مهدی آیتی در یادداشتی نوشت:حکمرانی نو مشخصا نیاز به عمل دارد و دیگر امروز نمی توان با گفتاردرمانی مساله ای را حل کرد. یک حکمرانی نو و خوب مشخصا ویژگی های متعددی دارد اما اساسی ترین نکته آن بازگشت به عمل به قانون اساسی است و برای رسیدن به حکمرانی نو اساسا باید به تمامی بندهای قانون اساسی عمل کرد.
قانون اساسی منشور نظام جمهوری اسلامی ایران است و مشخصا بی توجهی به آن اجازه حکمرانی نو و خوب را نمی دهد. شهدای ما فدای جمهوری اسلامی شدند و پایه اساسی جمهوری اسلامی نیز قانون اساسی است و باید برای حکمرانی مطلوب به آن عمل شود.
نمایش های تلویزیونی و حرف امروز نیاز مردم را برطرف نمی کند بلکه باید مسئولین در عمل به سمت قانون اساسی حرکت کنند تا تغییرات ایجاد و سطح رضایت مردم ارتقا پیدا کند.
امروز ضرورت دارد تک تک اصول فراموش شده قانون اساسی اجرایی شود و مردم آن را در زندگی خود احساس کنند. زمانی که قانون اساسی اجرایی شود دیگر تفاوتی ندارد چه کسی رئیس مجلس است زیرا رئیس مجبور است در چارچوب قانون اساسی حرکت کند و همه ملتزم به اجرای قانون خواهند بود.
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به بیشتر نیازهای مردم توجه داشته و برای آن ها حق قائل شده اما در طول سالیان اخیر این حقوق مردم به فراموشی سپرده شده و سبب شده تا وضعیت به این شکل شود. اساسا کار به جایی رسیده که برخی اصول قانون اساسی کنار گذاشته شده اند. قانون اساسی ایران در خصوص بازداشت ها و اعتراضات صراحت دارد و برای همه حقوقی قائل شده اما در این خصوص به قانون توجه نمی شود و همین امر سبب شده تا نارضایتی در جامعه ایجاد شود.
در 4 دهه اخیر هیچ گاه وزارت کشور به منتقدین اجازه نداده است تا اعتراضات مسالمت آمیز داشته باشند و همین امر سبب شده تا حکمرانی خود خدشه دار شود. آزادی، حقوق بشر، آموزش، تامین رفاه زندگی مردم و ساماندهی اقتصاد کاملا در قانون اساسی تشریح شده است اما کم ترین توجهی به آن چه در قانون اساسی آمده، توجه نمی شود.
مشخصا با چنین شرایطی نمی توان حکمرانی نو را تجربه کرد و صحبت از آن نیز محلی از اعراب نخواهد داشت. قانون اساسی ما حق رفراندوم را برای مردم تعریف کرده است و اگر قرار است حکمرانی نو تجربه شود باید به این حق مردم اهمیت داده شود و در امور مهم نظر مردم پرسیده شود. در این میان برخی نیز بر این باور هستند که اساسا صحبت از حکمرانی نو در این مقطع زمانی محلی از اعراب ندارد و مطرح کنندگان این مبحث در گذشته عملکرد مطلوبی نداشته اند که بخواهند در آینده مدیران حکمرانی نو باشند.