به گزارش سایت خبری پرسون، مرتضی مومیوند در یادداشتی نوشت: مقام معظم رهبری در فرمایشات راهبردی خود اساسی ترین راه برون رفت از مشکلات اقتصادی و معیشتی کشور را تولید و حمایت از تولید داخلی معرفی نمودند، از آن پس دولت مردان و دیگر ارکان مرتبط، از قوای سه گانه جهت تحقق این امر که مورد تایید تمامی کارشناسان اقتصادی است فعال شدند اما آنچه در عمل اتفاق افتاد امری دیگر است که در تحلیلی کوتاه به آن اشاره می کنیم.
تردیدی نیست که جنگ اقتصادی یا همان تحریم های ظالمانه ی اقتصادی از یک سو و شرایط سیاسی و اقتصادی منطقه و جهان از سوی دیگر معیشت مردم را دچار اختلال کرده و زندگی را سخت نموده است.
در این میان تکیه بر تولید و توان داخلی و حمایت همه جانبه از تولیدکنندگان و صنعتگران که سربازان خط مقدم این جنگ بی رحمانه هستند راهگشای اصلی تغییر مطلوب در معیشت مردم و توانمند سازی کشور از هر حیث است.
اکنون سوال اینجاست که جایگاه و نقش دولت در این حمایت کجا و چگونه است؟
برای رسیدن به پاسخ این سوال به چند مقدمه اشاره می نماییم:
اول؛ آنکه نظام جوان جمهوری اسلامی بدلیل آن که خود شروع کننده ی بسیاری از موهبات ارزشمند از جمله تولید و صنعت برای کشور بوده است طبیعی ست که در برخی امور همچون برخورداری از قوانین و راهکارهای کم نقص و میانبر دچار نقص و آزمون و خطا باشد.
دوم؛ آنکه رسیدن به قوانین و مقررات و راهکارهای کم نقص برای حمایت از تولید داخلی آن هم در شرایط جنگ اقتصادی، کاری سخت و زمانبر است که نمی توان راهبرد اساسی کشور را معطل مطالعات آنچنانی نمود.
سوم؛ آنکه طبعا در این شرایط بدلیل اضطرار حادث شده و نیاز جدی به پیشروی در این راه سخت، تعلیق برخی قوانین دست و پاگیر و تصمیمات آنی میدانی راهگشا خواهد بود.
دولتمردان و قوای دیگر در این عرصه به منظوری که گذشت، تصمیم گرفتند ستادی جهت تسهیل و رفع موانع تولید بوجود آورند که آن ستاد با بهره مندی از دستگاههای مختلف به بررسی اموراتی بپردازند که آن امورات را یا سخت و یا مانع تولید میدانند و سپس با مصوبات مختلف، موارد سخت را سهل و موارد منعی را رفع نمایند، این امر در شرایط خاص و اضطراری کنونی قابل توجیه است و به قول معروف «خوب»است اما کافی نیست.
چرا که عواملی که در بوجود آمدن این ستاد موثر بودند خوب می دانند که مفهوم نیاز به وجود ستاد تسهیل و رفع موانع تولید بدان معناست که در رویه های موجود امور بسیاری باعث سختی در کار و مانع امر تولید شده اند و مفهوم دیگر آن وجود قوانین بد و مقررات معارض و مبهم و موازی ست که این «بد» است.
و اما «زشت» آنجاست که سیستم اداری و اجرایی کشور اقرار به وجود مشکلات و موانع و قوانین و مقررات بد می نماید و با تشکیل ستاد تسهیل و رفع موانع تولید قصد دور زدن آن موانع و قوانین بد را دارد اما زمانی که تولید کننده ای در کشور بدلیل همان قوانین و مقررات بد و سختی های بیشمار و موانع انکار ناپذیر در شرایط اضطراری مرتکب خطا شود به عنوان مفسد اقتصادی تحت تعقیب و شدیدترین برخوردها قرار میگیرد، این واقعا زشت است.
دین مبین اسلام شرایط اضطراری را به رسمیت شناخته است، خوردن لاشه ی حیوان مرده را در شرایط اضطرار مباح دانسته است، هیچ نفسی را بالاتر از وسعش تکلیف نداده است و در بسیاری از احکام بین حلال و حرام، وجه مباح را نیز برای شرایط ویژه و خاص محتمل دانسته است، فقه مبنای قانون است، قانون مکلف است از فقه پیروی نماید، مگر ممکن است در شرعیتی که اساس قوانین است اضطرار به رسمیت شناخته شده باشد ولی در قوانینی که برخواسته از همان شریعت است اضطرار مغفول باشد!؟
ممکن نیست در شرایطی که دستگاههای مختلف مشغول تصویب قوانین و مقررات و آیین نامه ها و بخش نامه ها و دستورالعمل ها بصورت جداگانه و در بخش های مختلف هستند و کشور برای فرار از این خیل قوانین و مقررات معارض و مخالف و مبهم، ستاد تسهیل و رفع موانع تولید تشکیل می دهد، تولیدکنندگان بی پناه که از طرق مختلف تحت فشار و انتظارات عجیب هستند مصون از اشتباه مانده و مرتکب تخلف نشوند!؟
شاید بهترین پاسخ برای اینکه نقش و جایگاه دولت در این عرصه مشخص شود این باشد که دولت با توجه به شرایط موجود در کشور رویکرد خود را از تعقیب قضایی و تحت فشار قرار دادن مجموعه های تولیدی و صنعتی در کشور که منجر به ایجاد تنش در بدنه ی مجموعه ها و هدر رفت انرژی تولیدکنندگان و صنعتگران در مسیر انحرافی می شود به دستگیری و هدایت آنان تغییر دهد، چرا که تجربه و مطالعات بیشمار بین المللی نشان از آن دارد که دخالت مستقیم دولت ها در روند پیشرفت تولیدی و صنعتی کشورها خود مانعی انکار ناپذیر است.
در پایان نیز به فرمایشی حکیمانه از مقام معظم رهبری در دیدار اخیرشان با ریاست محترم و کارکنان قوه قضاییه اشاره می کنیم که فرمودند چنانچه پرونده ای باز نمودید، در جهت بستن و تمام کردن آن پرونده باشید و موضوع را رها نکنید، چنانچه بر این فرمایش زیبا و حکیمانه در بخش تولید و صنعت جامعه عمل پوشانده شود، بسیاری از تولیدگران و صنعتگران واقعی کشور که امروز با وجود مشکلات بسیار، مردانه میدان جنگ را ترک نکرده اند، بجای صرف وقت در راهروهای دادگاه و غیره، با تمرکز بر تولید و صنعت، گامی موثر در جهت تولیدات بیشتر و ایجاد اشتغال و بالا بردن ارزش پول ملی و قدرت و توان دولت و تحول مثبت در معیشت ملت برخواهند داشت.
