به گزارش سایت خبری پرسون، مطالعات جدید نشان می‌دهد کودکان با ورود به سنین نوجوانی، ارتباط خود را با صدای مادر از دست می‌دهند و کمتر با صدای مادر ارتباط می گیرند. در دوران نوجوانی، کودکان تمایل دارند صداهای نا آشناتری را بشنوند که دلیلی بر پاسخ آنها به محرک های مختلف اجتماعی است.
در مجله علوم اعصاب توسط محققان دانشکده پزشکی استنفورد انجام و منتشر شد که از اسکن مغزی MRI استفاده کردند و اولین توضیح عصب‌بیولوژیکی را در مورد چگونگی جدایی کودک از والدینشان در سنین نوجوانی نشان دادند. با رسیدن بچه ها به نوجوانی و 13 سالگی، صدای مادر برایشان کم اهمیت تر می شود.
همانطور که یک نوزاد به صدای مادرش حساس است وبه آن واکنشی وصف ناپذیر نشان می دهد، یک نوجوان هم به صداهای جدید تر واکنش مثبت وقابل توجهی نشان می دهد. افراد در دوران نوجوانی، دوستان و همراهان جدیدی دارند و بیشتر تمایل دارند که با آنها وقت بگذرانند. در یک بیانیه مطبوعاتی گفته شده که ذهن انسان در این سنین به طور فزاینده ای نسبت به صداهای ناآشنا حساس ترمجذوب آن می شود.
پژوهش ها نشان داد که مغز نوجوانان پذیرای تمام صداهایی است که می شنوند. با این حال، یک تغییر در این سن مشاهده می شود که در آن قسمت هایی از مغز محرک های جدید و مهم را در اولویت قرار می دهند. این مناطق از مغز برای صداهای ناآشنا فعالیت بیشتری نسبت به صدای مادر نشان می دهند.
محققان همچنین بیان کردند که این تغییر نشانه بلوغ سالم است. کودک در مقطعی مستقل می‌شود و این باید توسط یک سیگنال بیولوژیکی زیربنایی تسریع شود. این دگرگونی به نوجوانان کمک می‌کند تا ارتباطاتی خارج از خانواده داشته باشند که به آنها از نظر اجتماعی کمک می کند تا مهارت های متعددی کسب کنند.
