طبق قانون کشور ما حق طلاق با آقا است و در حالت عادی خانم چنین حقی را ندارد. مگر در مواردی که آقا به خانم وکالت در طلاق یا همان حق طلاق را بدهد که خانم با وکالت از آقا درخواست طلاق بکند. در این مطلب به موضوع اجبار شوهر به طلاق زن می‌پردازیم.
اجبار مرد به طلاق
ماده ۱۱۲۹ قانون مدنی: (در صورت استنکاف (خودداری) شوهر از دادن نفقه و عدم امکان اجراء حکم محکمه (دادگاه) و الزام او به دادن نفقه، زن می‌تواند برای طلاق به حاکم رجوع کند. در این شرایط حاکم شوهر را اجبار به طلاق می‌نماید.)
این طلاق جزو طلاق بائن (بدون بازگشت) است. البته این نکته به‌صورت صریح در قانون نیامده است که این طلاق، طلاق بائن است. اما اگر قرار باشد این طلاق، طلاق بائن نباشد، پس اجبار حاکم چیز بیهوده‌ای خواهد بود. در حال حاضر در دادگاه وقتی که کار به اجبار می‌رسد، توصیه می‌کنند که چیزی (پول یا مالی) از ناحیه زن به مرد پرداخت شود تا اینکه قطعا طلاق مبارات و خلع باشد که بائن بودنش مسلم باشد.
طلاق رجعی
کلمه «رجعی» از رجوع به معنای بازگشت می‌آید. این کلمه در حقوق به این معناست که در طلاق رجعی پس از طلاق تا پایان مدت عده برای شوهر حق رجوع و بازگشت به وضعیت زوجیت وجود دارد.
یعنی شوهر می‌تواند پس از طلاق در ایام عده به قصد رجوع با نوشتن چیزی یا انجام کاری مثل خریدن هدیه برای همسرش، بگوید از طلاق منصرف شده است و می‌خواهد با همسرش همچنان زندگی کند.
برای رجوع، جاری کردن صیغه خاص و رعایت شرایطی لازم نیست و همچنین لزومی ندارد به دادگاه یا جای دیگری مراجعه کند. البته اگر طلاق آنان ثبت شده باشد، ثبت رجوع الزامی است.
در طول زمان عده طلاق رجعی، نفقه زن به عهده شوهرش است و اگر زن یا شوهر در این مدت بمیرد، دیگری از او ارث می‌برد.
طلاق بائن
طلاق بائن دقیقا در نقطه مقابل طلاق رجعی قرار دارد. یعنی برعکس طلاق رجعی، بعد از طلاق هر‌چند زن باید عده نگه دارد اما در مدت عده، زن و شوهر نمی‌توانند از جدایی پشیمان شوند.
در واقع با طلاق، بین زن و شوهر جدایی کامل اتفاق می‌افتد و به همین دلیل در مدت عده اگر از طلاق منصرف شوند باید با جاری کردن صیغه عقد ازدواج مجددا ازدواج کنند.
نفقه زن در مدت عده هم برخلاف طلاق رجعی، به عهده مرد نیست و اگر زن یا شوهر در مدت عده بمیرد، دیگری از او ارث نمی‌برد.
