به گزارش سایت خبری پرسون، به نقل از رایزنی فرهنگی ایران در صربستان، استوان تونتیچ در سارایوو در رشته فلسفه و جامعه شناسی تحصیل کرد. در سال ۱۹۶۸ در اعتراضات دانشجویی فعال بود و اولین مجموعه شعر خود را در سال ۱۹۷۰ منتشر کرد، سپس جایزه‌ای را برای بهترین کتاب اول دریافت کرد. در ادامه در بخش فرهنگی تلویزیون سارایوو به کار پرداخت و همچنین دبیر انجمن نویسندگانBiH (بوسنی و هرزگوین ) بود. در اواسط دهه ۱۹۷۰، او به عنوان ویراستار ادبیات در انتشارات Svjetlost شروع به کار کرد، جایی که بعداً مجله Život را ویرایش کرد.
در پایان دهه هشتاد و آغاز دهه نود، تونتیچ علیه شتابزدگی در جنگ داخلی صحبت کرد و اشعاری درباره وحشت جنگ نوشت که در مجموعه «دستنوشته سارایوو» (بلگراد ۱۹۹۳، ۱۹۹۸) منتشر و به چندین زبان ترجمه شد. او از خدمت در ارتش مسلمانان بوسنی امتناع کرد، بنابراین از عضویت انجمن نویسندگان BiH اخراج شد و هرگز به آن بازنگشت. در اواسط ژانویه ۱۹۹۳، موفق شد به طور غیرقانونی شهر را ترک کند و به بلگراد رسید و از آنجا در پایان آوریل ۱۹۹۳، به دعوت نویسندگان و مترجمان آلمانی، به برلین رفت و به عنوان پناهنده بیکار ماند. نزدیک به ۹ سال بعد اولین حمایت قابل توجه توسط بنیاد برنده جایزه نوبل، هاینریش بل، که نه ماه را در خانه او سپری کرد به او داده شد.
در ادامه چندین ترجمه از آثار تونتیچ در آلمان منتشر می‌شود و او در بسیاری از شهرها به اجرای برنامه می‌پردازد. تعداد زیادی نقد و مقاله مثبت درباره او منتشر و چندین برنامه رادیویی و تلویزیونی نیز درباره او ضبط شد. در سال ۲۰۰۰ در یک تور ۶ هفته‌ای نویسندگان اروپایی در اروپا، از لیسبون تا مادرید، پاریس و بروکسل تا سن پترزبورگ، مسکو، مینسک، ورشو و برلین شرکت کرد. همسر او در دوران تبعید شاعر در آلمان به همراه مادرش در وضعیت پناهندگی در بلگراد زندگی می‌کرد. او شعر، نثر، مقاله، نقد نوشت و از آلمانی ترجمه کرد.
تونتیچ عضو مرکز قلم صربستان و آلمان، انجمن نویسندگان صربستان، انجمن ادبی صربستان و انجمن مترجمان ادبی صربستان و دارنده معتبرترین جوایز صربستان بود.
