به گزارش سایت خبری پرسون، مجید ابهری آسیب‌شناس نوشت: هرچند که زلزله غیر قابل پیش‌بینی است، اما می‌توان با آمادگی برای نجات و کمک‌رسانی به مردم، از آسیب‌های جانی و مالی بیشتر جلوگیری نمود. اگر کشوری مانند ژاپن که به‌طور هفتگی چندین زلزله در آن رخ می‌دهد، شرایط ما را داشت، حالا این کشور به تلی از خاک تبدیل شده بود! اما در کشور ما متاسفانه زلزله نیز رنگ و بوی سیاسی پیدا کرده و عده‌ای که منتظر فرصت برای تسویه‌حساب‌های سیاسی هستند، می‌گویند: «این هم از دولت جدید!» اما باور ندارند که بدنه اصلی بسیاری از سازمان‌ها از جمله نهاد‌های امدادرسان و نجات هنوز همان شمایل و ترکیب دهه‌ها پیش را دارد و تمایلی به حرکت مفید و موثر در آنها دیده نمی‌شود.
اما آنچه که در مناطق زلزله‌زده‌ای از جمله شهرستان اندیکا واقعیت دارد، سرمای زود‌رس و گزنده مناطق کوهستانی و کمبود امکانات تهدید جدی برای هموطنان آسیب دیده در این مناطق است. نکته اساسی و قابل توجه، شرایط اقلیمی مخصوصا برای کودکان و سالمندان است و سرپناه اولین و ضروری‌ترین نیاز در این مناطق است که باید به‌طور جدی در دستور کار دولت قرار گیرد. برف و باران‌های فصلی، چادر را برای این مردم به سرپناهی ضعیف تبدیل می‌کند که باید با کانکس، سکونتگاه موقت برای هموطنان فراهم کرد و همسو با آن به فکر احیای بافت زیستی منطقه بود. در این شرایط و بنا‌به تجارب گذشته، مردم مهربان و با عاطفه کشور ما، دولت را در این راه تنها نخواهند گذاشت و به یاری هموطنان خود خواهند شتافت.
همچنین حمایت‌های مالی بلاعوض یا وام‌های کم‌بهره با اقساط طولانی، برنامه‌ای است که باید از حالا برای مردمی که همه زندگی‌شان زیر آوار بلا مانده، اندیشیده شود. موضوع بهداشت و درمان مخصوصا در دوران حاضر و همه‌گیری کرونا از جمله استقرار واحدهای واکسیناسیون و همچنین ایستگاه‌های درمانی با تکیه بر مدیریت جهادی، اصلی‌ترین قدم‌ها برای مساعدت به تندرستی عزیزان آسیب دیده است. از سوی دیگر اعزام تیم‌های روانشناسی و مددکاری برای انجام آزمون‌های روانشناختی و غربالگری در این زمینه ضروری‌ترین حرکت در این محور است که باید توسط نظام روانشناسی، خانه روانشناسان و مرکز مشاوره جهاد دانشگاهی تهران در قالب تیم‌های روانشناسان مجرب تحقق پذیرد.
اما این موارد به‌صورت حداقلی انجام شده و باید مسئولان به‌خوبی این موضوع را درک کنند که در زمین‌لرزه 5 ریشتری در این شهرستان با حدود 50 هزار نفر این همه مصیبت و کمبود امکانات را در پی داشت و اگر زمین‌لرزه‌ای 7 ریشتری که کارشناسان وقوع آن را در تهران محتمل می‌دانند رخ بدهد، با این کلانشهر 13 میلیون نفری چه می‌کنید؟ حتی تصور این موضوع می‌تواند ترسناک باشد که چند میلیون نفر یا زیر آوار جان می‌دهند یا از سرما فوت می‌کنند یا از گرسنگی.
هرچند که بعید می‌دانم، گوش شنوایی برای این گفته‌ها وجود ندارد و اما از همین امروز و با همبستگی و فارغ از نگاه سیاسی، مدیریت بحران کشور خود را برای بلایای بزرگ‌تر و غیرقابل پیش‌بینی آماده کند وگرنه باید در انتظار فاجعه باشیم، هرچند که از سال‌ها پیش این هشدارها داده شد و هیچ اقدامی برای بلای مذکور پیش‌بینی نشده و آمادگی تهران به عنوان استراتژیک‌ترین شهر کشور کمتر از 20 درصد و در شهرهای بزرگ دیگر 10 تا 15 درصد است.
با این حال نگارنده این سطور و در کنار میلیون‌ها نفر از هموطنانمان امیدوار است در آستانه سرمای زمستان در مناطق زلزله‌زده، هموطنان آسیب‌دیده هرچه زودتر اسکان داده شوند.
توجه: مطلب مندرج صرفا دیدگاه نویسنده است و رسانه پرسون در قبال آن هیچ موضعی ندارد.
منبع: آرمان ملی
