یادداشتی به مناسبت هفته دولت؛

نیروی انسانی، مهمترین سرمایه های مولد و ارزشمند هر کشور

حداقل انتظار از دولتمردان آن است که برای بودجه ریزی سال 1401 به گونه ای برنامه ریزی و عمل کنند که شاهد جهش متناسب با تورم در حق و حقوق کارمندان باشیم.
تصویر نیروی انسانی،  مهمترین سرمایه های مولد و ارزشمند هر کشور

پرسون- کارمند و کارگر، بزرگترین و مهمترین سرمایه های مولد و ارزشمند هر کشوری محسوب می‌شوند. اداره و سازمان، شرکت و کارخانه، به خودی خود، جز مشتی سنگ، آهن و آجر نیستند. آنچه به این ساختمان‌ها، کارخانه ها و ادارات ارزش و قیمت می‌دهد همانا انسان های تلاشگر، شریف و بزرگواری به اسم کارمند و کارگر هستند که چنانچه به درستی قدر و قیمت، ارزش و جایگاه آنان را بدانیم، آن سازمان امثال بنز، اپل، مایکروسافت، جنرال الکتریک، تویوتا و... می‌شود.

جای بسی تاسف و تاثر فراوان است که عده زیادی از مدیران بی کفایت هنوز هم کارمند و کارگر را به مثابه یک "ماشین" می‌پندارند. غافل از اینکه سرمایه بسیار ارزشمندی به اسم کارمند و کارگر، دارای احساسات، عواطف و انگیزه است که چنانچه به آنها توجه کافی نشود، نه تنها فرسوده و سرکوب می‌شوند بلکه کشور دچار آنچنان ضرر و زیان مادی و معنوی می‌ شود که سالیان سال ترمیم و بهبود و درمان آن زمان می‌برد و بعضاً هیچگاه جبران شدنی نیست.

چهارم شهریور به مناسبت هفته دولت و شهادت جمعی از دولتمردان نیک سرشت همچون شهیدان رجایی و باهنر، روز کارمند نامگذاری شده است و این در حالی است که در طول چهل سال گذشته دولت‌های مختلف هیچ گاه حق و حقوق کارمند مظلوم و شریف دولت را تمام و کمال پرداخت نکرده اند. امروز جامعه کارکنان دولت در آتش برخی سوء مدیریت ها و بی توجهی ها می‌سوزند و می‌سازند، اما در انجام وظایف سازمانی خود بر اساس شرافت و وجدان بیداری که دارند ذره ای کوتاه نمی‌آیند. حق اولاد، حق تاهل، حق ایاب و ذهاب یک کارمند آنقدر خنده دار و تاسف انگیز است که دل هر انسان آزاده ای را به درد می‌آورد.
کارمند، آنقدر مظلوم و شریف است که حتی قبل از دریافت حقوق و مزایا؛ ابتدا مالیات‌ او کسر می‌ شود. یک کارمند، آنقدر غم و غصه های ریز و درشت خود را در دل پنهان می‌دارد که حتی خانواده وی نیز از داغ دل او بی‌خبرند. کارمند، آنقدر به وطن و کشور خود ایران؛ پایبند است که با وجود تمامی کاستی‌ها حاضر به ترک وطن نیست و همین جا خدمت خالصانه خود را ادامه می‌دهد.

متاسفانه تبعیض و بی عدالتی در بین کارمندان ادارات بسیار زیاد و رنج آور است. چرا کارمند شرکت نفت و بانک ملی بیمارستان وضعیت بهتری دارند اما بقیه ندارند؟! مگر همه این ها کارمند دولت نیستند؟ چرا کارکنان هواپیمایی و راه آهن و... سهمیه بلیط مسافرتی دارند و بقیه ندارند.؟! چرا اغلب سازمان ها، هتل، مهمانسرا و ویلاهای آنچنانی دارند و بقیه کارمندان ندارند؟ مگر کارمند درجه یک و دو هم داریم! همه کارمندان باید از همه امکانات همه دستگاه ها استفاده کنند. تبعیض، خط کشی و جزیره ای عمل کردن و نگریستن به موضوعات به صورت خودی و غیر خودی قطعاً به زیان مدیریت دولتی بوده و خواهد بود. اگر امکانات هست برای همه باشد و اگر نیست برای هیچ کس نباشد.

کوتاه سخن آنکه از دولتمردان حداقل انتظار و مردانگی آن است که برای بودجه ریزی سال 1401 به گونه ای برنامه ریزی و عمل کنند که شاهد جهش متناسب با تورم در حق و حقوق کارمندان باشیم. این کمترین کاری است که دولت باید جوانمردانه و با عذرخواهی تمام قد از کارمندان نسبت به تمامی آنچه تاکنون انجام نداده انجام دهد. به قول برخی نمی‌شود حقوق به ریال بگیریم و هزینه به دلار باشد؟!
کارمند ما باید با عزت، بدون دغدغه معیشت، بدون تبعیض میان او و امثال او در جایی دیگر زندگی کند.
به خاطر داشته باشیم که کارمند، "ماشین" نیست. او انسان است و باید تکریم شود که فرمود: ولقد کرمنا بنی آدم.......

حسن خسروی، مدرس دانشگاه و تحلیلگر مسائل مدیریت دولتی ایران

334309