به گزارش سایت خبری پرسون، شهرت برخی شهرها به تاریخ باشکوه آن‌ها بر می‌گردد و برخی دیگر مدرن و پیشرو هستند اما دانشجویان یک دانشگاه محلی در شهر مالنگ، جاوای شرقی (اندونزی) نشان دادند می‌شود با ایده‌ای ساده زندگی مردم محلی را زیرورو کرد.
این روزها اندونزی با آشفتگی کروناییش درگیر بیماری‌های عفونی دیگر نیز گشته و با شلوغی بیش از حد بیمارستان‌هایش به مرکز آسیایی کووید تبدیل شده است. وضعیت نگران کننده بزرگترین کشور مسلمان جهان منجر به بسته شدن مرزها شده و زیبایی‌های این سرزمین وسیع از دید گردشگران پنهان مانده است.
اما ما همچنان و به لطف دنیای مجازی می‌توانیم سفری ایمن به منطقه جاوا داشته باشیم و از روستایی رنگارنگ دیدن کنیم.
پارک ملی Bromo Tengger Semeru به عنوان محلی برای انجام برخی از ماجراجویی‌ها و فعالیت‌های طبیعی مانند کوه نوردی و عکاسی شناخته می شود. در این منطقه یک دهکده بی‌نظیر به نام جودیپان وجود دارد که با خانه‌های رنگارنگ خود در کنار رودخانه برانتاس قرار گرفته است.
اما این روستای توریستی که با نام وارنا-وارنی یا رنگارنگ شهرت دارد در گذشته یک زاغه نشین بوده! آلودگی و وضعیت بد اقتصادی زندگی ساکنان آن را بسیار رقت بار کرده بود تا اینکه هشت دانشجوی مدیریت از یک دانشگاه محلی در این منطقه تصمیم گرفتند با همکاری یک شرکت رنگ‌سازی بومی این روستا را آباد کنند.
با همکاری مردم محلی، بیش از دو هزار و هفتصد کیلو رنگ اهدایی را برای رنگ آمیزی کل روستا استفاده کردند و باعث شهرت آن در سراسر جهان شدند.
تا پیش از کرونا، چندین سازمان متولی برگزاری مسابقات عکاسی در این منطقه بودند زیرا موقعیت خوب این روستا در کنار رودخانه و پلی که مشرف به جودیپان است مناظر خوبی برای عکاسی ایجاد کرده‌اند.
جودیپان با وجود ظاهر جوان و جذاب خود در واقع یکی از قدیمی‌ترین روستاهای شهر مالنگ است و گردشگران می‌توانند از زندگی و غذاهای محلی این منطقه نیز لذت ببرند.
