سایت خبری پرسون ـ در کنار صدها مشکل ریز و درشت این مملکت که مردم ما با آن دست به گریبان هستند، مشکل اپوزیسیون خارج نشین نیز به قوز بالاقوز دیگری تبدیل شده است.
اپوزیسیون خارج نشین ایران ملغمه هزار رنگی از انواع تفکرات و سلیقههای جورواجور است که سردمداران آنها نه سر سازش با خود را دارند و نه اصول و پرنسیب مبارزه سیاسی را بلدند.
مسیح علی نژاد یکی از سردستگان همین اپوزیسیون خارج نشین است که خود را اول و آخر مبارزین سیاسی ایران میداند. او در مورد وقایع این روزهای خوزستان میگوید حکومت ایران مردم خوزستان را سرکوب میکند چون آنها «عرب» هستند.
این مبارز سیاسی از درک این نکته بدیهی عاجز است که اولا همه خوزستان «عرب» نیست و اقوام دیگری همچون فارسها و لرها و بختیاریها از دیرباز ساکن این خطه از کشور ما بوده اند. ثانیا وجهه قومی دادن به اعتراضات اخیر خوزستان به کور کردن گره خواسته های مردم و شعلهور کردن اختلافات داخلی منجر خواهد شد و این مسئله نه به نفع مردم ایران است و نه به نفع اپوزیسیون خارج نشین.
آتش انداختن در خرمن قومگرایی همواره یکی از ابزارهای برنده دول متخاصم خارجی بوده و در بزنگاههای حساس با همین حربه امتیازات رنگارنگی را از ما گرفته اند نمونه آن استالین بود که با راه اندازی جریان پیشهوری در آذربایجان و جمهوری مهاباد در کردستان امتیاز نفت شمال را از دولت وقت ایران گرفت.
این تئوری کهنه هنوز هم از سوی سرویسهای امنیتی دشمنان این سرزمین به صورت جدی پیگیری میشود و مردم ما همواره شاهد سر برآوردن این دمل چرکین در جای جای کشورمان بودهاند.
متهم کردن مسیح علینژاد به وابستگی به سرویسهای امنیتی بیگانه کمی دور از ذهن به نظر میرسد، اما تمسک وی به برجسته کردن مسائل قومیتها برای تخطئه حکومت را باید به عدم درک صحیح او از مسائل سیاسی و اجتماعی جامعه ایران ارتباط داد
نویسنده: اردشیر محمدی ـ کارشناس رسانه
توجه: مطلب مندرج صرفا دیدگاه نویسنده است و رسانه پرسون در قبال آن هیچ موضعی ندارد.