به گزارش سایت خبری پرسون، یافته‌های این تحقیقات نشان می‌دهد که بررسی میزان التهاب مزمن که با افزایش سن ایجاد می‌شود می‌تواند بروز بیماری و مرگ را پیش از ظهور علائم پیش‌بینی کند. مجله دانستنی های پرسون، بخشی برای افزایش اطلاعات عمومی شما است.
دیوید فورمن(David Furman) نویسنده اصلی این مقاله می‌گوید: هر سال تقویم به ما می‌گوید که یک سال پیرتر شده‌ایم اما همه‌ی انسان‌ها از نظر زیست‌شناختی با سرعتی یکسان پیر نمی‌شوند این موضوع را می‌توان در مطب‌ها نیز مشاهده کرد. برخی افراد مسن به شدت مستعد بیماری هستند در حالی که برخی دیگر کاملا سالمند.
با افزایش سن، سیستم ایمنی ما کارایی خود را از دست می‌دهد و نه تنها نمی‌تواند در برابر عوامل بیماری‌زا واکنش نشان دهد بلکه گاهی اوقات سلول‌های طبیعی بدن را مورد حمله قرار می‌دهد.
بر طبق فرضیات، التهاب مزمنی که توسط سیستم ایمنی در سنین پیری ایجاد می‌شود نقش مهمی در بروز بیماری‌های ناشی از افزایش سن ایفا می‌کند. با این حال تاکنون راهی برای اندازه‌گیری این التهاب وجود نداشت و پیش‌بینی این که سیستم ایمنی چه کسی زودتر پیر می‌شود و بیماری‌های مربط با پیری را ایجاد می‌کند، امکانپذیر نبود.
این تحقیقات که بیش از یک دهه پیش آغاز شد بر روی ۱۰۰۱ داوطلب از سنین ۹ سال تا ۹۶ سال انجام گرفت. در این پروژه به بررسی روند کاهش عملکرد سیستم ایمنی با گذر سن پرداخته شد.
با استفاده از الگوریتم هوش مصنوعی یک الگو از نشانگرهای زیستی التهاب در خون به دست آمد. نتایج این اندازه‌گیری‌ها "iAge" نام گرفت. التهاب مزمن مرتبط با پیری با افزایش "iAge" همراه بود و این مولفه به طور موثری در افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی نقش داشت.
محققان از یک نشانگر زیستی خاص نیز که به نظر می‌رسید بر روی "iAge" فرد اثر داشته باشد استفاده کردند. این مولکول که "CXCL۹" نام دارد سایر مولکول‌های ایمنی را به سمت نقطه‌ای خاص در بدن می‌کشاند.
محققان دریافتند که سطح مولکول "CXCL۹" پس از سن ۶۰ سالگی به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد و میزان زیاد آن با بروز بیماری‌های قلبی عروقی همراه است. آزمایش‌های حیوانی نشان داد که مهار این مولکول باعث معکوس شدن ناهجاری‌های مربوط به سن در سلول‌های اساسی رگ‌های خونی می‌شود.
کاربردهای این تحقیقات گسترده است. از آن می‌توان برای پیش‌بینی احتمال ابتلا به بیماری‌های مرتبط با سن در افراد استفاده کرد و همچنین به پزشکان امکان انجام اقدامات پیشگیرانه را می‌دهد.
کشف ارتباط میان مولکول "CXCL۹" و بیماری‌های مرتبط با پیری نیز می‌تواند به محققان در یافتن درمان‌های جدید برای برخی بیماری‌ها کمک کند.
