به گزارش سایت خبری پرسون، سید جواد هاشمی، بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون درباره مشکلات سینمای ایران گفت: هیچ حوزه ای به اندازه سینما و تئاتر و فرهنگ در این دو سال اخیر از کرونا ضربه نخورده است. بخش دیگری از مشکلات بی توجهی مسئولان به حوزه فرهنگ و هنر است. شاید بی توجهی به این دلیل است که ما همواره به حوزه فرهنگ و هنر سیاسی نگاه کردیم به جای اینکه به این حوزه به صورت تخصصی نگاه کنیم. سینما اصلا سیاسی نیست و حوزه پیشبرد برای فرهنگ جامعه است. بهتر است نگاه سیاسی مان را از این حوزه برداریم و بدانیم که فرهنگ دچار چالش های مختلف از جمله تنوع افکار و اندیشه است.
وی در ادامه درباره تنوع افکار در سینما گفت: وقتی ما تنوع افکار و اندیشه در حوزه سینما می بینیم باید همان گونه رفتار کنیم. در انتخاب مسئولان فرهنگی باید توجه شود و فردی انتخاب شود که نگاه همه افراد را در نظر بگیرد و به اندیشه همه افراد احترام بگذارد. افرادی در حال حاضر از سینما حذف شدند که آدم های بزرگی هستند و نشانه های بزرگی در حوزه بین الملل سینما و تئاتر دارند و بسیاری از افراد امکان ورود پیدا نکردند. متاسفانه نمی‌گذاریم جوانان تلاشگری که می توانند، هنر کشور را از نابودی نجات دهند، دست به کار شوند.
این بازیگر تلویزیون و سینما در ادامه درباره مشکلات فعلی سینما بیان کرد: ما الان فرار تماشاگر از سالن های سینما را داریم و یکی از چالش های سینما داران بازگشت مردم به سالن های سینما است. به من پیشنهاد شد که فیلم جزیره فضایی خود در حوزه کودک را در کنار پنج تا فیلم دیگر خوب اکران کنم تا سینما جانی دوباره بگیرد اما من درخواست کمک کردم. چون می دانم در این شرایط فیلمم می سوزد. سوال من این است که وزارت ارشاد به اندازه یک آپارتمان پولی ندارد تا به ما کمک مالی کند. مثلا به هر فیلم دو میلیارد کمک کند تا در سینما ان را اکران کند. ده میلیارد تومان الان پول یک آپارتمان در مرکز شهر تهران است.
وی در ادامه درباره مشکل فیلم سازی کودک و نوجوان بیان کرد: گلایه زیاد است اما به دنبال شکوفایی سینما و تئاتر در حوزه فرهنگ هستیم. به شخصه دغدغه من کودک و نوجوان است که رها فراموش شدند و فیلم هایی تماشا می کنند که ربطی به شرایط ذهنی و فرهنگی جامعه ما ندارد. فیلم های ایرانی و خوب باید برای کودکان ساخته شود و سینما و تلویزیون حمایت کنند تا ما شکست نخوریم.
هاشمی درباره سانسور در سینما و تلویزیون گلایه ای مطرح کرد و گفت: در سینما و تلویزیون سانسور متاسفانه زیاد است. این حواشی دست نویسنده، کارگردان و تهیه کننده را برای ارائه یک کار با کیفیت به شدت بسته است. یعنی توان اینکه بتوانند هر حرفی بزنند را ندارند. کار ما انتقاد کردن است اما متاسفانه از هر صنفی انتقاد می کنیم آنان از ما شکایت می کنند و نمی دانم ما باید چه حرکتی بزنیم که جامعه ما به سمت جلو حرکت کند. کار ما انتقاد کردن و به تبع آن رشد جامعه است وقتی اجازه این را نداریم چگونه غیر مستقیم و در لفافه یک هنرمند می تواند به رسالتش عمل کند.
وی افزود: مشکل بعدی هزینه های هنگفت صنعت هنر و سینما است که بازگشتش دچار تردید است. تهیه کننده دولتی کمک نمی کند و ما باید به سمت حمایت در بخش خصوصی برویم. تهیه کننده دوست دارد با ذهنیت و اندیشه های خودش فیلم بسازد. مسئولان باید این را درک کنند که اگر فیلم با اندیشه های نو در جامعه ساخته نشود باید فاتحه سینما را بخوانیم.
این هنرمند در ادامه هم از فیلم های نمایش خانگی گفت: این فیلم ها عمدتا سه ویژگی خاص دارد؛ یکی اینکه فیلم های نمایش خانگی خیلی تعلیق دارد و همین باعث نابودی سینما هم شده است. دوم تبلیغات منحصر به فرد آنها در همه شهرها و استان هاست و همین باعث می شود که مردم به سینما باز نگردند؛ چراکه می‌بینند پول و هزینه کمتری می دهند و در خانه فیلم نگاه می‌کنند. سوم تلخی سوژه های سینمای خانگی است و چیزی که من می‌بینم یک مود و فضای غم انگیز در جامعه ایجاد میکند که این اصلا به نفع ما نیست.
وی در ادامه افزود: فیلم هایی که اکنون در پلتفرم ها به نمایش گذاشته می‌شود همه جامعه را به سمت افسردگی یا خمودی می برد. جامعه ما احتیاج به شادمانی دارد اما شادمانی از نوع درست. یعنی فیلم های با مضامین شادمانه و طنز متاسفانه فیلم های قوی ای نیستند. به همین دلیل مردم خیلی راغب به تماشای آن نیستند. به نظرم سینمای خانگی هم باید به سمت ایجاد فضای مناسب در جامعه باشد وگرنه باز هم فرهنگ کمکی به مردم نمی کند. رئیس جمهور در صحبت هایش بیش از هر چیزی به اقتصاد جامعه توجه میکند در حالی که فکر می‌کنم درد مردم تنها نان نیست و آنها به تفکر و فرهنگ سازی هم احتیاج دارند.
