خشمگین باشیم یا خسته نباشید بگوییم!؟

به گزارش سایت خبری پرسون، جعفر گلابی نوشت: دولت آقای روحانی هیچ کار که نکرده باشد 7 قطعنامه خطرساز شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران را لغو کرد، برجام را منعقد ساخت و حدودسه سال در سایه لغو تحریم‌ها اقتصاد کشور نفسی کشید و شاید صرفا بر همین اساس بود که بازگشت و بیشتر شدن تحریم‌های بی‌سابقه توسط ترامپ تحمل شدند، ونزوئلا نشدیم و اقتصاد کشور فرو نپاشید و بالاتر از آن سایه جنگ از سرکشور برداشته شد.

ماجراجویی‌های دولتی خاتمه یافت و...در این زمینه سخن بسیار است و اگر در مقایسه با دولت‌های نهم و دهم باشد واقعا باید از دولت‌های یازدهم و دوازدهم تشکر کرد و به آنها خداقوت گفت و در این زمینه رسم ادب و اخلاق را فرو نگذاشت. اما سوال مهم این است که چرا دولت آقای روحانی با چنین احساسی از قدرناشناسی در حال رفتن است و چرا کسی از این رفتن دلتنگ نشده است؟ می‌توان عنوان کرد که متاسفانه دولت دوازدهم پس از کسب رای اعتماد مجدد مردم که باز هم با حمایت اصلاح‌طلبان به دست آمد خصوصا پس از درخطر قرار گرفتن برجام شیرازه خود را از دست داد و در کمال ناباوری راه دیگری پیمود و بهترین عنوان این است که بگوییم دستگاه عظیم دولت تقریبا رها شد و وزرا و مدیران ارشد افزون براینکه ضعیف انتخاب شدند تا صرفا سازمان مربوطه را بچرخانند، گویا آزاد گذاشته شدند تا به میزان اراده و سلیقه و انگیزه خود کار کنند و ظاهرا از مرکز فشاری برای اجرای مجدانه و متناسب با مشکلات بر ایشان وارد نمی‌شد، در این دوره هرچه جلوتر رفتیم انسجام در کار قوه مجریه کمرنگ‌تر شد و اطلاق یک مجموعه واحد که در زمینه‌های مختلف برنامه و هدف‌های مشخص داشته باشد معنی خود را از دست داد.

بسیار شنیده شد که وزرا به سختی و در فاصله‌های زمانی طولانی قادر به ملاقات با رییس‌جمهور می‌شدند و اتخاذ تصمیم‌های ضروری و فوری و بزرگ که کل اراده دولت را طلب می‌کرد با تاخیرهای پرآسیب روبرو می‌شد. اما این همه ماجرا نیست و کارشناسان و مدیران اجرایی بهتر در عیوب اکتسابی دولت گفته‌اند و باید بگویند. به نظر نگارنده چیزی که حسرت یک خسته نباشید خشک و خالی را تاکنون بر دل دولت گذاشته است رفتارها و گفتارهای عجیب شخص رییس‌جمهور است. وی گاهی چنان تند سخن می‌گفت که همه را غافلگیر و مخاطبان را عصبانی می‌کرد و گاهی چنان محافظه‌کاری پیشه می‌کرد که اصولگرایان را هم به تعجب وا می‌داشت.

بدتر آنکه بعدها معلوم می‌شد که آن سخنان تند علیه نهادهای قدرتمند خالی از یک اراده برای اصلاح امور و رفع عیوب است و تنها بر دوگانگی‌ها و تضادهای بی‌مورد می‌افزود و در عمل هم هیچ اتفاقی نمی‌افتاد! از این کلیات حسرت‌بار که بگذریم گویا رییس دولت با دل و روح و روان مردم هیچ کاری نداشت! ماجرای گرانی بنزین نمونه بسیار روشنی ازنوع رفتار رییس دولت با مردم بود، او قبل از گرانی بنزین باید با پوزش و شرمندگی جلوی ملت حاضر می‌شد و توضیح می‌داد و خواستار صبر بزرگوارانه مردم می‌شد، وی نه تنها این کار را نکرد که بعدها در سخنانی بهت‌آور که بعضا باخنده‌های ملیح همراه می‌شد عذر آورد که وی صبح جمعه از ماجرا مطلع شده است! فقط همین جمله که در تاریخ خواهد ماند و صداها خواهد کرد کافی بود که دولتش سقوط کند اگر مورد حمایت قرار نمی‌گرفت و مردم متوجه وخامت اوضاع نبودند.

در ماجرای کرونا اوضاع بدتر و فاجعه‌بارتر شد و هنوز هم به‌شدت درگیر آن هستیم و بازهم نقشه رنگی کشور رو به قرمز شدن است و در تمام این مدت استراتژی دولت توصیه و خواهش به مردم برای رعایت پروتکل‌هاست! با همه انتقادات رسانه‌ای و با وجود خطر حتمی برای جان مردم هیچگاه قاطعیتی از دولت مشاهده نشد و در هر مناسبت و تعطیلات دچار پیک‌های متعدد شدیم و ظاهرا هم‌اکنون در حال ورود به پیک پنجمیم! آقای رییس‌جمهور در این مورد خشمگین باشیم یا به شما خداقوت بگوییم؟ درخرید واکسن ازخارج که باید با توجه به شرایط تحریمی زودتر از هر کشور دیگری به آن اقدام می‌شد نه تنها ابتکار عمل و پرکاری مشاهده نشد که انسجام و اراده لازم هم تعبیه نگردید و ما با همه ادعاهایی که داریم از ضعیف‌ترین کشورها در واکسیناسیون هستیم و هنوز حتی افراد بالای 70 سال به‌طور کامل واکسن نزده‌اند و این وحشتناک است ولی مسوولان مربوطه طلبکارانه ناگفته‌های خود را به رخ می‌کشند و تا بی‌احترامی به منتقدان پیش می‌روند!

آقای روحانی! نه‌تنها شما که همه مدیران از صدر تاذیل با هر میزان از خدمت و قدرت هنگامی خسته نباشید دریافت می‌کنید که گفتار و رفتارتان آکنده از تواضع و احترام در مقابل مردم باشد. به عنوان یک شهروند پیشنهاد می‌کنم درمدت کوتاه باقیمانده خود هرچه می‌توانید نواقص عملکرد خویش خصوصا در کرونا را جبران کنید و با مردم سخن بگویید و از کوتاهی‌ها و تکبرها و کم‌کاری‌ها و درشتگویی‌ها طلب بخشش کنید. اگر موضوع کرونا را یک معیار برای سنجش عملکرد دولت در نظر بگیریم خسته نباشید جای خود دارد مردم بحق معترضند و جا دارد سخت خشمگین باشند، قطعا در این مورد نواقص و اهمال‌ها و سهل‌انگاری‌های فراموش ناشدنی وجود دارد و هنوز هم به نظر نمی‌رسد دولت سطح قصور خود را درک کرده باشد والا فرصت را غنیمت می‌شمرد و همه مساعی و اراده و همت خویش را روی خرید واکسن و توزیع آن و حفظ جان مردم به‌کار می‌بست.

توجه: مطلب مندرج صرفا دیدگاه نویسنده است و رسانه پرسون در قبال آن هیچ موضعی ندارد.

منبع: اعتماد