به گزارش سایت خبری پرسون به نقل از آی ای؛ لبه منظومه شمسی مملو از اجسام شگفت انگیز از گذشته باستانی جهان است، اما اخیرا مشخص شد که یکی از اجرام آسمانی در حال حرکت به سمت زمین است. ستاره شناسان یک سیاره کوچک را در مسیری که در مدار ۶۰۰ هزار ساله خودش ملاقاتی با خورشید خواهد داشت، کشف کردند. این دانشمندان اعلام کردند که هیچ خطری زمین و ساکنانش را تهدید نمی‌کند، اما در دنیای نجوم می‌توان این اتفاق را یک ملاقات نزدیک نامید. آخرین باری که یک جرم آسمانی در این فاصله به زمین نزدیک شده بود، نئاندرتال‌ها زنده بودند.
سیارک 2014 UN271 در راه زمین
این سیارک 2014 UN271 نام دارد و به تازگی در داده‌های اخذ شده بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ از پروژه بررسی انرژی تاریک DES کشف شد. دانشمندان قطر این سیارک را بین ۱۰۰ تا ۳۷۰ کیلومتر تخمین زدند و اگر یک دنباله دار خارج از منظومه باشد، دنباله داری بسیار بزرگ است. پروژه DES، بررسی در طیف نوری مرئی و نزدیک به مادون قرمز است که هدفش بررسی پویایی جهان و رشد ساختار‌های مقیاس بزرگ است.
دانشمندان می‌گویند: " این سیارک در مقیاسی مشابه، اگر بزرگتر نباشد؛ مانند دنباله داری بزرگی به نام C/1729 P 1 است که تقریبا بزرگترین برجسته‌ترین ویژگی 2014 UN271 مسیر حرکت آن به دور خورشید است که به شدت غیرعادی گریزنده از مرکز است و در مدار خود از ابر اورت به درون منظومه شمسی حرکت می‌کند و دوباره به عقب برمی گردد. ملاقات این جرم آسمانی با منظومه شمسی هر ۶۱۲ هزار و ۱۹۰ سال یکبار اتفاق می‌افتد.
تفاوت بزرگ این ملاقات با دیگر دیدار‌های اجرام آسمانی با زمین این است که این بار این ملاقات در نزدیکترین گذر از زمین رخ می‌دهد و می‌توان آن را دید. 2014 UN271 هم اکنون تقریبا 22 AU (واحد نجومی) از خورشید فاصله دارد. هر یک واحد نجومی با فاصله خورشید تا زمان برابر است.
این سیارک در حال حاضر از نپتون به خورشید نزدیکتر ست و در فاصله ۲۰.۷ واحد نجومی است. سیارک کشف شده در حال نزدیک شدن به زمین است و در هفت سال، مسافت اعجاب انگیز هفت واحد نجومی را طی می‌کند. این سیارک در سال ۲۰۳۱ به نزدیکترین فاصله با خورشید می‌رسد و از فاصله ۱۰.۹ از کنار خورشید عبور می‌کند و به مدار زحل می‌رود. این سیارک قبل از نزدیکی با خورشید، دنباله یک دنباله دار معمولی را تشکیل می‌دهد که یک فرآیند طبیعی بخار شدن مواد یخ زده به دلیل گرمای زیاد خورشید است.
گفتنی است؛ ستاره شناسان می‌توانند از این فرصت استثنایی برای بررسی جرم نادر ابر اورت بدون ارسال کاوشگر به مسافتی بیشتر از سیاره پلوتو برخوردار شوند. وقتی این سیارک ملاقات خودش را انجام داد، دوباره در برگشت به تاریکی ابر اورت، صد‌ها سال راه در پیش دارد تا زمانی که به فاصله ۶۰ هزار واحد نجومی یعنی حداکثر فاصله اش با خورشید برسد.
