یادداشت/ استراتژی دفاعی ایران حراست از مرزهایش با بهره‌گیری از توان حداکثری موشک‌های بالستیک و کروز متنوع و سنگین خود بوده و این کشور بر اساس استراتژی واقع‌گرایی تدافعی هیچ‌گاه ابتدا به دشمنان خود حمله نخواهد کرد و تنها در صورت تجاوز طرف متخاصم مبادرت به عکس العمل می‌نماید.
سایت خبری پرسون ـ دبیرکل حزب الله لبنان در طی یک‌ماه گذشته چند مرتبه از تهدید به جنگ منطقه‌ای در پاسخ به تجاوز صهیونیست‌ها به قدس استفاده کرده است.
با توجه به سابقه سیدحسن نصرالله در عمل به وعده‌هایش و همچنین تکرار چند باره تهدید فوق، به نظر می‌رسد ماجرا فراتر از یک عرض اندام تبلیغاتی و رسانه‌ای باشد.
همان‌گونه که در یادداشت‌های سابق نیز بارها ذکر شده، استراتژی دفاعی ایران حراست از مرزهایش با بهره‌گیری از توان حداکثری موشک‌های بالستیک و کروز متنوع و سنگین خود بوده و این کشور بر اساس استراتژی واقع‌گرایی تدافعی هیچ‌گاه ابتدا به دشمنان خود حمله نخواهد کرد و تنها در صورت تجاوز طرف متخاصم مبادرت به عکس العمل می‌نماید.
اما این استراتژی صرفا ایران را در مرزهای خود محصور کرده و زمینه را برای گسترش عمق استراتژیک این کشور فراهم نمی‌کند؛ بنابراین تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران تهران همواره به‌دنبال جلب و جذب متحدان اعتقادی برای خود بوده تا بتوانند علاوه بر تامین مصالح ایدئولوژیک خود، منافع ملی شان را نیز تامین نمایند.
در همین راستا حمایت از نهضت های آزادیبخش در دستور کار قرار گرفت تا استراتژی بهره‌گیری از نیروهای نیابتی نسق و نضج گیرد.
با موفق بودن الگوی تشکیل حزب‌الله در لبنان و ناتوانی اسرائیل در نابودی این جنبش، ایران در پی حمایت از گروههای مقاومت فلسطینی برآمد و خصوصا پس از عقب نشینی ارتش یهود از نوار غزه، سیاست حداکثری جمهوری اسلامی بر حمایت و تقویت مقاومت فعال در این باریکه قرار گرفت.
در جولای و آگوست ۲۰۰۶ و خارج شدن موفق حزب الله از نبرد ۳۳ روزه، کامیابی کامل استراتژی فوق الذکر به وضوح نمایان شد و با وقوع بحران تکفیری ـ سلفی در عراق و سوریه و نیاز به مقابله با آن، باردیگر پتانسیل‌های جدیدی برای ایجاد متحدان نیابتی در اختیار ایران قرار گرفت.
در یمن نیز انصارالله پس از چند سال درگیری‌های پر افت و خیز بر صنعا سیطره یافت تا متحدی دیگر از یاران جمهوری اسلامی در یک کشور عربی قدرت یابد.
داشتن چنین هم‌پیمانان گسترده و عمل‌گرایی، برای هر کشوری غنیمت محسوب می‌شود و تهران نیز از این فرصت حداکثر بهره را برد تا بتواند بر تهدیدات مشترک علیه خود و متحدانش غلبه کند، فلذا به تجهیز و پشتیبانی از آنان پرداخت.
جنگ ۶ ساله در یمن و نبرد ۱۲ روزه اخیر در غزه نشان داد کیفیت سلاح‌هایی که تکنولوژی ایرانی دارند در صحنه عمل کارایی لازم را نشان می‌دهد و موفق بودن نسبی این تجهیزات در بهره‌گیری آنها در استراتژی نبرد نامتقارن است.
در نتیجه این استراتژی، ایران علاوه بر تضمین بقا، حفظ تمامیت ارضی و تامین امنیت ملی خود، با کمک نیروهای نیابتی سعی در تضعیف دشمنانی که در اطراف مرزهایش حضور یافته اند، خواهد نمود.
نویسنده: عیلرضا تقوی‌نیا ـ کارشناس مسایل غرب آسیا
توجه: مطلب مندرج صرفا دیدگاه نویسنده است و رسانه پرسون در قبال آن هیچ موضعی ندارد.
