حمید شکری خانقاه در گفتوگو با پرسون؛
به گزارش سایت خبری پرسون، سعید درویشی نوشت: «طرح مجلس برای ممنوعیت انتشار اخبار مطبوعات امریکایی و انگلیسی در رسانه‌های داخلی» که 29 فروردین امسال در نشست علنی مجلس اعلام وصول شد و جزییات آن 6 اردیبهشت منتشر شد، جای تعمق و بحث دارد. نخست، فهرست‌وار و مختصر به فرازهای این طرح اشاره می‌کنم: رسانه‌های خارجی به ویژه رسانه‌های امریکایی و انگلیسی علیه منافع ملی ایران اقدامات متعددی را انجام می‌دهند. عاملان اصلی رسانه‌های مذکور یعنی خبرنگاران در اقدامات علیه نظام جمهوری اسلامی ایران و اعمال تحریم‌های ظالمانه امریکا و کشورهای اروپایی (نقش) دارند.
برای مقابله با تحریم‌ها و جلو‌گیری از تشدید آنها ضروری است عاملان موثر در اقدامات ضد ایرانی، از فعالیت در ایران ممنوع شوند. ورود خبرنگاران رسانه‌های امریکایی و انگلیسی حامی تحریم علیه کشور ایران به خاک جمهوری اسلامی ایران ممنوع است. رسانه‌های داخلی مجاز به انتشار اخبار رسانه‌های مذکور نیستند. تخلف از احکام این قانون مستوجب مجازات تعزیری درجه چهار است. (مجازات درجه چهار شامل حبس بیش از پنج تا ده سال، جزای نقدی بیش از یکصد و هشتاد میلیون (۱۸۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال تا سیصد و شصت میلیون (۳۶۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال و انفصال دایم از خدمات دولتی و عمومی می‌شود) 41 نماینده‌ای که این طرح را امضا کرده‌اند به چند نکته توجه نکردند، چراکه با کمی تامل و مشورت گرفتن از کارشناسان خبره رسانه، احتمالا نیازی نمی‌دیدند طرحی را تصویب کنند که از حالا هم مشخص است تاثیری بر آینده تحریم‌ها و دشمنی‌ها نخواهد داشت. در این یادداشت تنها با چند سوال می‌توان بی‌نتیجه بودن این طرح را پیش‌بینی کرد. با کدام شاخص یا شاخص‌ها می‌توان تضمین کرد که تحریم اخبار رسانه‌های امریکایی و انگلیسی، سمپاشی این رسانه‌ها علیه حکومت و مردم ایران را به حداقل می‌رساند؟
آیا جریمه سنگین رسانه‌های داخلی که اخبار رسانه‌های دشمن را منتشر کنند، منجر به این نمی‌شود که دهان ما مقابل حرف‌های طرف مقابل بسته باشد؟ آیا با تحریم رسانه‌های مذکور، دسترسی مردم به اخبار این رسانه‌ها قطع می‌شود؟ برخی رسانه کشورهای عربی نیز علیه حکومت ایران مطلب می‌نویسند، تکلیف این رسانه‌ها چه می‌شود؟ به نظر نمایندگان، دقیقا کدام رسانه‌های خارجی در تشدید تحریم‌ها علیه ایران موثر هستند؟
آیا باطل کردن مجوز فعالیت شبکه بی‌بی‌سی در ایران، باعث کاهش کینه‌ورزی و خصومت دولت انگلیس با نظام حاکم بر ایران شد؟ سوالات دیگری هم برای نقد این طرح می‌توان پرسید، اما چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است؟ این طرح اگر در اوایل پیروزی انقلاب، مثلا در سال 59 در مجلس مطرح می‌شد، قابل توجیه بود زیرا حرارت تنفر از برخی کشورهای غربی در بین مسوولان شعله‌ور بود، اما پس از 42 سال و خرده‌ای که از انقلاب می‌گذرد و جمهوری اسلامی آزمون و خطاهای متعددی را در خصوص رسانه‌ها تجربه کرده است و طرح‌هایی مانند ممنوعیت استفاه از ماهواره، فیلتر شبکه‌های اجتماعی و... در کشور جواب نداده است، قطعا این طرح نیز پس از مدتی توسط همه ما دور زده خواهد شد.
