یادداشت وارده؛
سایت خبری پرسون ـ این روزها محمود احمدی‌نژاد؛ رئیس جمهور سالهای ۸۴ تا ۹۲ در حال پوست اندازی و تجدید حیات سیاسی خود است.
طوری از خود و تفکراتش صحبت می‌کند که انگار قرنها از دوران صدارتش گذشته و نسل‌ها در پی هم آمده و رفته‌اند و کسی از نسل دوران رئیس جمهوریش زنده نمانده است.
احمدی نژاد چنان مترقی و روشنفکر شده است که گاهی به خود می گویم چه گوهر نابی بود و چه دردانه سیاسی که قدرش را ندانستیم.
آنچنان از ایده ها و عملکردهای خود می گوید که گویی ستاره‌ای بوده که از آسمان برای نجات ایران نازل شده بود.
به گونه‌ای سخن می گوید که انگار نه انگار، اندیشه اش در اداره مملکت یادآور دوران قاجار و دولت داری‌اش تداعی کننده دوران پیشا سنتی بود.
مردی که حتی چشم دیدن تابلوی سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور را که در تمام نظامهای اداری دنیا یک ضرورت و نیاز انکار ناپذیر است را نداشت، حالا برای خودش داستان سرایی می‌کند و از رویاهای ملت می گوید.
واقعا احمدی نژاد خودش دچار آلزایمر شده یا مردم ایران را آلزایمری می بیند؟!
مگر دوره ایشان نبود که توسعه سیاسی به کما رفت؟
آیا ایشان نبود که خزانه مملکت را از زاویه دید سلاطین و به سبک حکام قاجار نگاه می کرد؟
خود احمدی نژاد نبود که دنیا را روی سر ایران آوار کرد؟
این همان کسی نبود که در مقابل رهبری ایستاد و حریم ها را شکست؟
مگر احمدی نژاد نبود که از خط جریان انحرافی حمایت می‌کرد؟
مگر یادش رفته که شاه دزدان مملکت از تبار دولت ایشان سر بر آوردند؟
تا دوره ایشان قبح اختلاس‌های میلیاردی نشکسته بود ولی به یمن دولتداری این آقا اختلاس و دزدی مملکت وارد فاز میلیاردی هم شد.
طوری حرف می زند که انگار احمدی نژاد رئیس جمهور با احمدی‌نژاد الان دو شخص کاملا متفاوت فقط با تشابه اسمی هستند.
قهرهای بچگانه و حرمت شکنی ها را ایشان بنیان نهاد.
کی بود به دنیا می گفت «آنقدر قطعنامه بر علیه ایران صادر کنید تا قطعنامه دان تان پاره شود » ؟
مگر شروع اجماع مخالف جهانی بر علیه ایران حاصل سیاستهای بین‌المللی شما نبود که الان به گونه‌ای حرف می‌زنید که انگار دنیا را در مشت خود داشتید.
هنر احمدی نژاد دشمن تراشی برای ایران بود و بس...
تورم و گرانی سالهای دولت خود را فراموش کرده و از گل و بلبل دوره خودش می‌گوید. انگار کسی از آن نسل زنده نمانده و دارد برای دهها نسلِ بعد از خودش داستان می‌سراید.
کی بود می گفت بقالی سر کوچه ما پرتقال می دهد آنقدر؟
یادش نمی‌آید که چطور چهره ایران را در جهان تضعیف کرده بود که در سخنرانی‌اش در مجمع عمومی سازمان ملل با صندلی های خالی حرف می زد.
واقعا آیا احمدی نژاد دچار فراموشی شده و یا روی فراموشی مردم حساب باز کرده است که همه چیز را وارونه تعریف می‌کند؟!.
اگر تدبیر مقام معظم رهبری در دوران احمدی نژاد نبود، مملکت دچار مصائب و مشکلات بسیار عمیقی می شد.
احمدی نژاد نباید روی فراموشی مردم حساب باز کند چرا که ملت حافظه قوی و محکمی دارند.
پدر پوپولیسم ایران باید بداند که اگر چه مردم در مشکلات و فشارهای بی‌رحمانه و بی‌سابقه دشمنان است ولی هیچگاه از دایره فهم و انصاف خارج نشده و عوام فریبان را از یاد نمی‌برند.
سید علاءالدین حیدری ـ فعال رسانه ای
