مدیر کل دفتر بازرسی، ارزیابی عملکرد و پاسخگویی وزارت بهداشت اعلام کرد:
به گزارش سایت خبری پرسون، احمد محیط‌طباطبایی نوشت:
بیش از یک سال از پاندمی کووید 19 در دنیا می‌گذرد. در این مدت در کشورهای مختلف براساس علایق، ضرورت‌ها و مزیت‌های موجود رویکردهای متفاوتی اتخاذ شد. به عبارتی در نظام‌های مختلف و فرهنگ‌های گوناگون مشاهده می‌کنیم که براساس ارزش‌هایی که برای گروه‌های مختلف اجتماعی وجود دارد، اولویت‌بندی‌هایی برای حفاظت، درمان و جلوگیری از ابتلا صورت می‌گیرد و بر‌اساس‌آن محدودیت‌هایی ایجاد می‌شود. تقریبا در همه ممالک یا در اکثر این کشورها شاهدیم که براساس سن افراد اولویت‌بندی‌هایی صورت می‌گیرد. در بیشتر این کشورها بعد از واکسیناسیون کادر درمان افراد جامعه براساس آسیب‌پذیری در برابر این بیماری طبق نمودار سنی، از مسن به جوان مورد واکسیناسیون قرار می‌گیرند. در ایران هم واکسیناسیون فعلا در مراحل اولیه است و فعلا کادر درمان، اعضای خانه سالمندان و پاکبان‌های شهری در حال واکسیناسیون هستند.
اینکه چه گروه‌هایی بعد از اینها در اولویت واکسن قرار می‌گیرند، هنوز چندان معلوم نیست؛ اما یکی از مواردی که در این میان مهم است، توجه به وضعیت دانش‌آموزان کلاس اولی و معلم‌های آنهاست. در واقع به وضعیت دانش‌آموزان پایه اول ابتدایی به دلیل شرایط خاص و متفاوت‌شان در نظام آموزشی باید به شکل ویژه‌ای نگاه کرد. می‌دانیم که براساس شرایطی که به وجود آمد، مدارس و نظام آموزشی به سمت برگزاری غیرحضوری کلاس‌ها حرکت کردند و پایه آموزش‌ها در مدارس مجازی شد؛ اما باید بدانیم که وضعیت آموزش برای دانش‌آموزان پایه اول ابتدایی تنها آموختن درس‌های و کتاب‌ها نیست. در واقع این اولین تجربه حضور آنها در اجتماع است و این پایه علاوه بر آموختن آموختنی‌ها به آنها تلاشی است برای تمرین زندگی اجتماعی و حضورشان در اجتماع. این گروه از دانش‌آموزان دارای تفاوت عمده‌ای با سایر دانش‌آموزان هستند. از نظر دیگر این دانش‌آموزان در گروهی قرار ندارند که بتوان به شکل مجازی آنها را مورد تعلیم و آموزش قرار داد. الزامات آموزش به آنها ایجاب می‌کند که آنها هرچه زودتر به شکل حضوری در مدارس حاضر شوند و آموزش ببینند.
شاهد هستیم که در سال گذشته دانش‌آموزان این مقطع که امسال به کلاس دوم می‌روند، با نقایص مختلفی در زمینه آموزش خود مواجه شدند و این کاستی‌ها اکنون به نگرانی‌هایی برای نظام آموزشی کشور هم بدل شده است. چنان‌که اکنون این سؤال مطرح است که چگونه قرار است این دانش‌آموزان را به سطح معقول خودشان برسانند؛ بنابراین برای این گروه از افراد باید اولویتی قائل شد. این اولویت نه‌فقط برای دانش‌آموزان که باید معلم‌های آنان را هم در بر بگیرد. درواقع این اولویت‌بندی باید کمک کند تا این نقصان را جبران کنیم و بعد از یک جدایی چند‌ماهه بار دیگر کلاس‌های پایه اول ابتدایی را در کشور برگزار کنیم.
شاید بتوان با تقلیل تعداد دانش‌آموزان در کلاس‌ها یا برگزاری یک روز در میان کلاس‌ها و اندیشیدن چنین تدابیری سرانجام شرایطی را فراهم کرد که کلاس‌ها دایر شوند. می‌دانیم که حفظ سلامت جامعه بسیار مهم است و در این مدت هم چاره‌ای جز دور نگه‌داشتن دانش‌آموزان از مدارس و روی‌آوردن به آموزش مجازی نداشتیم؛ اما حالا که بارقه‌هایی از امید برای واکسیناسیون ایجاد شده، باید در نظر بگیریم که این گروه از دانش‌آموزان و معلمهایشان با توجه به نیازهای‌شان یکی از مهم‌ترین گروه‌ها برای قرار‌گرفتن در اولویت واکسیناسیون هستند. به عبارت دیگر این گروه کسانی نیستند که صرفا باید مطالب علمی را بیاموزند؛ بلکه مدرسه و آموزش برای آنها مرحلهای است که آنها را وارد یک فضای جدید با مناسبات تازه می‌کند و لازم است که آنها این مناسبات را بیاموزند؛ چیزی که بعید است به صورت مجازی بتوان به این گروه آموخت. اینجا مرحلهای است که افراد از واحدهای غیراجتماعی وارد واحد اجتماع می‌شوند و چه جایی بهتر از مدرسه برای آموزش این مسئله اجتماعی‌شدن.
