به گزارش سایت خبری پرسون، بر اساس نظرسنجی گروه مشاوره بوستون (BCG)، دبی از رتبه ششم در سال ۲۰۱۸ بعد از لندن و آمستردام به مقام سوم صعود کرده و ابوظبی پس از برلین به مقام پنجم رسیده است.
نویسندگان این گزارش اظهار کردند: «به نظر می‌رسد تلاش امارات متحده‌عربی برای تبدیل شهرهای برتر خود به مقاصد کاری مطلوب بوده است.»
این یافته‌ها براساس نظرسنجی از تقریبا ۲۰۹هزار نفر در ۱۹۰ کشور حاصل‌شده است تا مشخص شود که افراد تحت چه شرایطی برای کار به یک کشور خارجی مهاجرت می‌کنند. این نظرسنجی سومین مورد از روند جهانی نیروی کار است که توسط شرکت مدیریت مشاور BCG و اتحاد جذب نیرو بر اساس مطالعات در سال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ ارائه شده است.
نویسندگان گفتند: چشمگیرترین تغییر در نتایج آخرین نظرسنجی، سقوط ایالات‌متحده از رتبه اول است.
آنان بیان کردند: واکنش ناسازگار به همه‌گیری، اتخاذ سیاست‌های ملی‌گرایانه و ناآرامی‌های اجتماعی، ایالات‌متحده را در رتبه دوم پس از کانادا قرارداده و با استرالیا مساوی کرده است. کانادا و استرالیا هر دو مقصد برتر، مدیریت موثر در همه‌گیری داشتند و همچنین دارای سیستم‌های اجتماعی بهتر و فرهنگ بازتری نسبت به ایالات‌متحده هستند.
اگرچه کانادا بهترین مقصد کاری فعلی در جهان است اما هیچ شهر کانادا در رتبه ۱۰ شهر برتر نیستند و بالاترین رتبه شهری کانادا، تورنتو است که در این نظرسنجی رتبه ۱۴ را دارد.
در این گزارش آمده است که سنگاپور و نیوزیلند در سال ۲۰۲۱ در ۱۰ رتبه برتر قرار گرفتند و این نشان می‌دهد که چگونه کشورهای آسیا و اقیانوسیه نیز در زمینه مهار بیماری همه‌گیر کارآمد عمل کردند.
نویسندگان اعلام کردند: «نیوزیلند تقریبا از ابتداء همه‌گیری، الگویی برای مدیریت موثر ویروس کرونا بوده و از ویژگی‌های جذاب دیگری نیز برخوردار است.»
در رتبه‌بندی شهرها، لندن برترین مقصد جهانی کار محسوب می‌شود.
نویسندگان گفتند: «شهرت و محبوبیت انگلیس به دلیل کشورهای مشترک‌المنافع بریتانیا، هاله‌ای به لندن می‌بخشد که به آن کمک می‌کند تا بر عدم قطعیت‌های ژئوپلیتیکی، مانند مواردی که در برگزیت پیرامون انگلیس وجود داشته و به‌طورکلی انگلستان را طی سال‌های اخیر سرسخت کرده است، غلبه کند».
در این گزارش آمده است که آمستردام و برلین در میان پنج استارتاپ برتر پویا قرار دارند و قطب نوآوری نیز محسوب می‌شوند.
برخی از شهرهای محبوب پیشین در رتبه‌بندی امسال تنزل کردند. به‌عنوان مثال، نیویورک به مکان هشتم نزول کرده است زیرا مرکز شیوع بیماری همه‌گیر در ایالات‌متحده بود و جاذبه‌های شهری و موسسات فرهنگی آن به‌طور گسترده تعطیل شده بودند.
این بررسی همچنین نشان داد که همه‌گیری چگونه نگرش‌ها در مورد کار و تحرک را شکل داده است.
تعداد افرادی که مایل به کار در خارج از کشور خود هستند از زمان آغاز بررسی در سال ۲۰۱۴ با ۱۳ واحد کاهش به ۵۰.۴ درصد در سال ۲۰۲۰ رسیدند و به میزان ۶۳.۸ درصد از سال ۲۰۱۴ کاهش یافته است.
بر اساس این گزارش، همه گیری، سیاست‌های محدود کننده مهاجرت و ناآرامی‌های اجتماعی تحرک کارگران را تضعیف کرده است. بااین‌حال، مدل جدیدی از تحرک مجازی در حال ظهور است و جذابیتی قابل درک در زمانی است که روش‌های معمول کار زیر سوال رفته است.
نتایج این گزارش نشان می‌دهد که ۵۷ درصد پاسخ‌دهندگان اظهار کردند: مایل هستند از راه دور برای کارفرمایی که در کشور آنان حضور فیزیکی ندارد، کار کنند؛ میزان کاملا بالاتری نسبت به افرادی که امکان جابجایی فیزیکی دارند.
تمایل به کار ازراه‌دور برای یک کارفرمای خارجی در مناطقی با اقتصاد کمتر توسعه‌یافته مانند آفریقای جنوبی و آمریکای لاتین و کارائیب بیشترین میزان است. در این گزارش آمده است، هنوز برخی از پاسخ‌دهندگان اروپایی مانند تقریبا نیمی از افراد در ایالات متحده این ایده را جذاب می‌دانند. شایان‌ذکر است، این مدل کار در چین که دارای فرصت‌های شغلی محلی فراوانی است، کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
نویسندگان افزودند: «در خاورمیانه نیز جذابیت کمتری برای این روش کاری وجود دارد زیرا ممکن است علاقه مردم به کار در خارج از کشور بیشتر تمایل به تجربه محیطی اجتماعی و فرهنگی متفاوت از محیط زندگی خود باشد.»
کشورهای برتر در این زمینه در سال ۲۰۲۱ به ترتیب کانادا، ایالات متحده، استرالیا، آلمان، انگلستان، ژاپن، سوئیس، سنگاپور، فرانسه و نیوزیلند هستند.
