تیم ملی تنیس ایران با فدرر هم نتیجه نخواهد گرفت

به گزارش سایت خبری پرسون، شاهین خالدان، ملی‌پوش سابق تنیس دو سالی است در آمریکا با شاگردانش کار می‌کند. او بدجوری از فدراسیون و ضعف مدیریتی‌اش شاکی است، طوری که دیگر حاضر نیست به ایران بیاید. به نظر تنیسور باتجربه، راجرر فدرر هم به ایران بیاید، نمی‌تواند با تیم ملی ایران در دیویس کاپ نتیجه بگیرد، چراکه تنیسور خوب نداریم.

چرا از ایران رفتید؟
من ۱۰ سالی که نفر اول تنیس ایران بودم، حمایت نشدم، به همین خاطر رفتم. اگر فدراسیون، مثل فدراسیون بقیه کشورها از تنیسورهای‌شان حمایت می‌کرد، من هیچ‌وقت نمی‌رفتم. الان هم اگر به من قول بدهند شرایط را فراهم می‌کنند، به ایران نمی‌آیم چراکه دیگر به کسی اعتماد ندارم.

یعنی در این سال‌ها هیچ حمایتی نشدید؟
فدراسیون مرا در ۱۰ سالی که ملی‌پوش بودم، حمایت کرد اما خیلی‌جاها هم حمایت نکرد. در بازی‌های ملی ‌بردم برای فدراسیون بود و باختم برای خودم. فدراسیون حتی برای تمرین زمین به من نمی‌داد و من در روزهای اوجم هم زمین اجاره می‌کردم.

این سال‌ها حتی حقوق هم نمی‌گرفتید؟
من تا ۲ سال پیش که در ایران بودم، حقوقم ماهانه ۹۰۰ هزار تومن بود، آن هم زمانی که در تیم ملی بازی می‌کردم، ولی همان را هم ندادند. شاید پول ۳، ۴ سال را به من دادند، می‌گفتند شما باختی حقوق هم می‌خواهی؟ فدراسیون حتی پاداشم را هم نداد.

چه پاداشی؟
فدراسیون به تنیسورها گفته بود به ازای هر امتیاز بین‌المللی به ما ۵۰۰ دلار می‌دهد، من هم در مسابقات بین‌المللی شرکت کردم و حدود ۲۵ امتیاز گرفتم، زمانی که برگشتم، دنبال پاداشم رفتم تا هزینه‌ سفرهایم را برگردانم اما دلارهای مرا به ارز دولتی ۳ هزار تومانی تبدیل کردند و به جای ۱۵ هزار دلار، ۱۵ میلیون تومان به من دادند. من وقتی دنبال پولم بودم، به جای آن برایم جوک تعریف می‌کردند. مشکل من پول ندادن فدراسیون نیست، وقتی قول می‌دهند، چرا عمل نمی‌کنند؟ وقتی پول نمی‌دهند چرا قول می‌دهند؟

چرا تنیس ما پیشرفت نکرده است؟
ما در ایران ضعف مدیریتی داریم. من بارها گفته‌ام فدراسیون را بازیکنان تنیس تشکیل می‌دهند اما متأسفانه فدراسیون ما بیشتر در حاشیه است، اخبار فدراسیون ما حول محور مسئولان کمیته‌های مختلف می‌چرخد و کسانی که پست و مقام در فدراسیون می‌گیرند. در سایت فدراسیون، اسم تنیسورها بین اخبار گم است، همین باعث پسرفت می‌شود. ما ۱۰ تنیسور خوب بین‌المللی داریم اما اسمی از آنها برده نمی‌شود. من تنیسور، بازیکنان جوان تنیس را نمی‌شناسم چراکه اسمی از آنها برده نمی‌شود، این درست نیست، من باید نسل بعد از خودم را بشناسم اما هیچ‌کس را جز سینا مقیمی نمی‌شناسم.

منظور از حاشیه در فدراسیون چیست؟
فدراسیون یک رئیس می‌خواهد که کارها را انجام بدهد، یعنی با دو نفر می‌شود کل فدراسیون را چرخاند، مگر ما چند بازیکن داریم که فدراسیون این همه کمیته راه انداخته؟! به‌جای اینکه این همه هزینه برای پست و مقام کنند، برای این ۱۰ تنیسور خرج کنند و آنها را به مسابقات بین‌المللی بفرستند. می‌توانیم هر هفته دو تنیسور را به فیوچرز بفرستیم. فدراسیون‌های اروپایی تنها یک اتاق دارند اما فدراسیون ما ۵۰ تا که هر اتاق ۵ نفر در آن نشسته‌اند. همه آنها سر ماه حقوق می‌خواهند، به‌جای این همه خرج الکی باید تنیسورها را حمایت کرد اما متأسفانه این اتفاق نمی‌افتد. این حاشیه فدراسیون است.

بهترین تنیسورهای ایران برای گذران زندگی شاگرد می‌گیرند، شما موافق هستید؟
وقتی تنیسورهای ما حمایت نمی‌شوند، پول جایزه بزرگ هم ۱۰ میلیون تومان بیشتر نیست، چگونه خرج خود را دربیاورند؟ آنها مجبورند شاگرد بگیرند، حق آنها شرکت در مسابقات بین‌المللی است اما با این گرانی‌ها مجبورند در ایران بمانند. اگر بچه‌ها در مسابقات تیم ملی شرکت کنند، بر سر فدراسیون منت می‌گذارند، چراکه فدراسیون کاری برای آنها نکرد.

تنیس ایران با سرمربی خارجی برای تیم ملی، پیشرفت می‌کند؟
ما مربی خوب در ایران زیاد داریم، مربی با تجربه اما بازیکن نداریم. اگر ما راجر فدرر را هم به ایران بیاوریم در دیویس کاپ نتیجه نمی‌گیریم! وقتی ابزار نداریم چه می‌شود کرد؟ وقتی تنیسورهای ما فیوچرز نرفته‌اند، با جو آشنا نیستند معلوم است نتیجه نمی‌گیریم. شما به یک نجار بدون ابزار یک تخته چوب بدهید، بگویید قایق بسازد وقتی ابزار نباشد، نجار هرقدر ماهر، نمی‌تواند کاری کند. ما به خاطر نبود تنیسور، نتیجه نمی‌گیریم، اگر تنیسور داشته باشیم با یک مربی معمولی هم می‌توانیم در آسیا نتیجه بگیریم. مربی زیاد مهم نیست برای بازی‌های آسیایی تنیسور اهمیت دارد. تمرکز باید روی آمادگی تنیسورها باشد تا برای ۶ ماه بعد آماده شوند اما متأسفانه تمرکز روی چیز دیگری است.

اگر به تیم ملی دعوت شوید به ایران می‌آیید؟
باید ببینم شرایط چگونه است، اگر شرایط را برایم فراهم کنند می‌آیم اما همین‌طوری و بدون برنامه نمی‌توانم کار و زندگی‌ام را در آمریکا رها کنم و بیایم اما اگر پول جایزه بزرگ در ایران ۱۰۰ میلیون بشود برای مسابقه به ایران می‌آیم. همه چیز به شرایط ایران بستگی دارد.

منبع: خبرورزشی