پرسون؛ امروز در هفتمین روز از پاییز، در حالی‌که هنوز سردی هوای آن، حس نمی شود کارکنان صداوسیمای کرمانشاه و اهالی هنر به شدت سرمای جانسوز خزان را حس کردند.
امروز هرچند خورشید در آسمان روشن و به ظاهر بی ابر، خودنمایی می‌کرد اما آسمان صداوسیمای کرمانشاه تار و ابرهای نامرئی بر آن گریان شد.
امروز بچه های صداوسیمای کرمانشاه و اهالی هنر استان، خیلی خوب و در عین حال خیلی بد، بار دیگر خزان و فراق را تجربه کردند چراکه در آغاز فصل برگ ریزان، شاهد ریخته شدن برگی زیبا و درخشان از درخت رسانه بودند.
امروز در گلستان (بیمارستان گلستان)، گلی خوش رنگ و بو پرپر شد.
امروز صداوسیمای کرمانشاه مرد خوش صداوسیمای خود را از دست داد.
آری امروز دست سرد اجل، دست گرم هنرمند فرهیخته، بااخلاق و دوست داشتنی صداوسیمای کرمانشاه ، غلامرضا جمشیدی را از دستمان جدا کرد.
امروز سرانجام ویروس منحوس کرونا، نفس گوینده خوش نفس صداوسیما را پس از چند روز تنگی نفس، بند آورد و بند دلمان را پاره کرد.
شنوندگان عزیز توجه فرمایید، توجه فرمایید...
دیگر هرگز صدای گرم غلامرضا جمشیدی را از صدای مرکز کرمانشاه نخواهید شنید.
بینندگان عزیز توجه فرمایید، توجه فرمایید دیگر هرگز سیمای خوش و خندان غلام رضا جمشیدی را نخواهید دید.
حاج غلامرضا، تا امروز مرغ روحمان را کنار تخت بستریت پر داده بودیم و چشممان بر درِ اداره دوخته بود تا از در، درآیی و از خود به در شویم اما دریغ که چشمان منتظرمان با نیامدنت بارانی و هوای دلمان طوفانی شد.
تا دیروز کووید ۱۹، نفس کشیدن مرد بیستِ رسانه را بر او سخت کرده بود اما امروز نفس کشیدن بدون او برای اهالی رسانه سخت شده است.
هزاران آه و افسوس که صداوسیما، این هنرمند خوش صدا و نیکو سیما را از کف داد.
تا امروز می گفتند تنها صداست که می ماند اما از امروز باید گفت: حاج غلامرضا، هم صدا و هم سیمایت که تجلی بخش وجود پر مهر و صفایت بود برای همیشه در دل و جانمان می ماند.
درست است در ماه مهر وجود پرمهرت را از دست دادیم و در صفر، سفر کردی به سر منزل مقصود؛ اما مردان نکو نام نمیرد هرگز.
مگر می شود مردم، هنرمندی که هنرش مردم دوستی است را فراموش کنند؟!
هنرمندان نمی میرند....
نویسنده: رسول مرادی فعال رسانه
