به گزارش پرسون؛ علی اصغر عنابستانی در مورد اظهارات اخیر وزیر کشور مبنی بر پیشنهاد دو طرح ملی مدیریت و ساماندهی مهاجرت و حاشیه‌نشینی به مجلس، گفت: جای تعجب است که آقای رحمانی فضلی پس از 7 سال تعلل و سال آخر مسئولیت خود به فکر ساماندهی حاشیه‌نشینی افتاده در حالی که سال اول مسئولیتش باید نسبت به ساماندهی این معضل اقدام می‌کرد، آن را جزو اصول اصلی وظایفش می‌دانست و از ابتدا وضعیت حاشیه‌نشینان را تعیین تکلیف می‌کرد.
سخنگوی فراکسیون مقابله با آسیب‌های اجتماعی مجلس شورای اسلامی با تاکید بر اینکه باید معضل حاشیه‌نشینی را ساماندهی کرد و برای آن برنامه‌ریزی مناسب داشت، ادامه داد: اکنون هم اگر وزارت کشور طرح ملی ساماندهی حاشیه‌نشینی را به مجلس پیشنهاد و ارائه کند آن را در کمیسیون اجتماعی به صورت ویژه بررسی خواهیم کرد و به آن به عنوان اولویت اول کمیسیون می‌پردازیم.
وی افزود: دولت مسئول اجرای قوانین است و بهتر است خودش لایحه دهد و اگر لایحه یا طرح ملی در مورد ساماندهی حاشیه‌نشینان به مجلس ارائه شود مجلس برای اینکه معضل حاشیه‌نشینی هر چه سریع‌تر ساماندهی شود از آن استقبال خواهد کرد.
حاشیه‌نشینی به شدت در حال گسترش است
نماینده مردم سبزوار، جوین، جغتای، خوشاب، داورزن و ششتمد با انتقاد از اینکه حاشیه‌نشینی به شدت در حال گسترش است، گفت: شهرداری‌ها مکلف هستند حاشیه‌نشینی را ساماندهی کنند اما متاسفانه دولت طی 7 سال گذشته از پرداخت وجوه و کمک‌های دولتی به آنها خودداری کرده و به طور کامل از کمک‌های دولتی بی‌بهره بودند و به همین دلیل هم مساله حاشیه‌نشینی را رها کردند؛ انتظار می‌رود اگر دولت طرح ملی یا لایحه‌ای برای ساماندهی حاشیه‌نشینی دارد سریع‌تر به مجلس ارائه کند.
عنابستانی یادآور شد: البته طرح‌های مذکور باید به مجلس ارائه شود تا بتوان در مورد محتوای آن اظهارنظر کرد، مساله حاشیه‌نشینی بسیار مهم است اما در کشور درست تعریف نشده و همچنین معیارهای آن به درستی مشخص نشده است.
عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه آمارهای متفاوتی از حاشیه‌نشینان ارائه می‌شود، افزود: آمارهای اعلامی از یک تا دو میلیون و حتی 38 میلیون نفر است البته بر اساس برخی تعاریف به کسی حاشیه‌نشین گفته می‌شود که در سکونت‌گاه‌های اطراف شهرها که خارج از محدوده شهر است زندگی می‌کند و برخی حاشیه‌نشین را زاغه‌نشین، حلبی‌آبادنشین و کپرنشین توصیف می‌کند و برخی هم حاشیه‌نشین را به کسانی اطلاق می‌کند که در سکونت‌گاه‌های بدمسکن با شرایط، مظهر محلی و خدمات نامناسب شهری زندگی می‌کند هر چند داخل محدوده شهری باشد.
وی در مورد طرح ملی مهاجرت، یادآور شد: اگر منظور ساماندهی مهاجرت داخلی باشد به طور قطع نمی‌توان مردم را برای مهاجرت از نقطه‌ای به نقطه دیگر کشور محدود کرد در واقع اقدام درستی نیست و کاری غیرممکن است و ضرورتی هم ندارد.
نمی‌توان مردم را از مهاجرت داخلی محدود کرد
وی ادامه داد: نمی‌توان مردم را از مهاجرت داخلی محدود کرد و اگر حاشیه شهرها را به درستی سازماندهی و از گسترش حاشیه‌نشینی جلوگیری کنیم چه ایرادی دارد افراد از شهر به روستا یا از روستا به شهر مهاجرت کنند در واقع مشکل اصلی ساماندهی حاشیه شهرها است و اینکه نتوانستیم حاشیه‌نشینی را ساماندهی کنیم و باعث شده افراد از روستاها مهاجرت و درحاشیه شهرها و در واقع در برزخ زندگی کنند.
