به گزارش پرسون؛ هفته گذشته پخش سکانسی از سریال آقازاده از شبکه نمایش خانگی، که در مورد صیغه کردن است در رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی خبرساز شده است. این سکانس از سریال آقازاده واکنش کاربران فضای مجازی را در پی داشته است.
در دو قسمت قبل و پس از نمایش سکانس پرحاشیه‌ی صیغه در سریال آقازاده، موجی از اعتراضات ژورنالیستی به راه افتاد از جنس فریاد وا اسلاما. به هر حال این هم تاکتیک نخ‌نما شده‌ای است که گویا هنوز هم کاربرد دارد یا لااقل تصور می‌شود که دارد.
انتظار چندانی از یک ژورنالیست نیست که در تمام موضوعات غور کرده باشد و با اطلاعات جامع و کامل قلم بزند، اما این انتظار هست که اگر در زمینه‌ای اطلاعاتش کافی نیست ژست همه‌چیز‌دانی به خود نگیرد و حکم صادر نکند. نقد من به سریال آقازاده که زیاد است و مبسوط بماند برای وقتی که سریال جلوتر رفت، اما اکنون می‌خواهم از منظر هنر و به طور اخص سینما به این قضیه نگاه کنم چیزی که در مطالب ژورنالیستی اخیر به چشم نمی‌آمد. درباره‌ی هنر و سینما صحبت می‌کنند و می‌نویسند، اما نه از دریچه‌ی خود آن و این معضل مختص این مورد نیست و متأسفانه چیز جدیدی هم نیست.
هر سکانس اروتیکی بد است. سکانس صیغه در سریال آقازاده اروتیک است. پس سکانس صیغه در سریال آقازاده بد است (برخی هم دامنه نتیجه‌گیری را گسترش دادند به اینکه پس سریال آقازاده به این دلیل، بد است). این استدلال قیاسی‌ای است که می‌شد در نوشته‌ها و انتقاد‌های این چند روز پیدا کرد، اما به راستی چه کسی گفته است که نمایش هر سکانس اروتیکی بد است و اشکال دارد.
اینکه هنرمندان و سینماگران ما توانسته باشند یا بتوانند با رعایت همه‌ی موازین قانونی و شرعی و ... که بر عهده‌شان است سکانس اروتیکی خلق کنند که به دایره ابتذال _ به خصوص آنچه در اغلب فیلم‌های کمدی تهوع‌آور داخلی ساخته شده_ کشیده نشود، باید به آنان تبریک گفت. برای اینکه خلق چنین صحنه‌هایی خوب از آب دربیاید به مراتب خلاقیت دوچندانی را نسبت به آنچه سینماگران دیگر کشور‌ها دارند می‌طلبد. اما حال پرسش اینجاست که آن سکانس صیغه، خوب از آب درآمده است یا نه؟ باید بگویم این سکانس اگرچه به خلق یک صحنه اروتیک خوب نزدیک شده است، اما موفق نیست و خوب از آب درنیامده. علت آن هم به فیلمنامه بازمی‌گردد و نه اجرا. البته تدوین نه چندان جالب آن قسمت هم در این خصوص بی‌تأثیر نیست.
