دریاچه ارومیه؛ در انتظار اقدام برای نجات

به گزارش سایت خبری پُرسون، از آذربایجان‌شرقی؛ محمد مهدی اکبرزاده، سرپرست پُرسون آذربایجان‌شرقی در یادداشتی به وضعیت نگران کننده دریاچه ارومیه نوشت:

دریاچه ارومیه، روزگاری بزرگ‌ترین دریاچه شور خاورمیانه و ششمین دریاچه بزرگ آب شور دنیا بود؛ اما امروز به‌عنوان یکی از نمادهای بحران‌های زیست‌محیطی ایران در حال جان دادن است. وضعیت کنونی این دریاچه نه‌تنها یک مسئله محلی بلکه بحرانی ملی و حتی فراملی محسوب می‌شود؛ زیرا تبعات آن بر اکوسیستم، سلامت انسان‌ها، اقتصاد منطقه و مهاجرت‌های اجباری گسترده خواهد بود.

در دو دهه اخیر طرح‌های متعددی برای احیای دریاچه مطرح شد؛ از پروژه انتقال آب از رودخانه‌های اطراف گرفته تا بارورسازی ابرها. با وجود صرف هزینه‌های هنگفت، به دلیل نبود مدیریت یکپارچه، فساد اداری و ناهماهنگی میان دستگاه‌ها، اغلب این پروژه‌ها یا نیمه‌تمام ماندند یا نتیجه‌ای محسوس به همراه نداشتند.

مطالعات کارشناسی نشان می‌دهد که کاهش بارش‌ها در حوضه آبریز دریاچه ارومیه به میزان حدود ۴۰ درصد نسبت به میانگین بلندمدت، یکی از عوامل اصلی کاهش آب در این منطقه است. همچنین افزایش مصرف آب در بخش کشاورزی، که بیش از ۹۰ درصد منابع آب حوضه را به خود اختصاص می‌دهد، و احداث بیش از ۵۰ سد در حوضه آبریز دریاچه، باعث کاهش چشمگیر ورودی‌های آبی به دریاچه شده است. بهره‌برداری بی‌رویه و غیرمجاز از چاه‌های آب زیرزمینی نیز در تشدید این بحران نقش قابل توجهی داشته است.

دریاچه ارومیه صرفاً یک پهنه آبی نیست، بلکه میراث طبیعی، فرهنگی و اقتصادی ایران است. اگر روند کنونی ادامه یابد، نه‌تنها یک فاجعه محیط‌زیستی بی‌سابقه در کشور رخ خواهد داد، بلکه موجی از مشکلات اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی گریبانگیر میلیون‌ها ایرانی خواهد شد. این بحران زنگ هشداری است که نشان می‌دهد توسعه بدون در نظر گرفتن ظرفیت‌های محیط‌زیستی، در نهایت به نابودی منابع و زندگی انسان‌ها منجر می‌شود. امروز شاید آخرین فرصت‌ها برای احیای این دریاچه باقی مانده باشد و فردا بسیار دیر خواهد بود.

حال باید منتظر موند که آیا مسئولان گرامی دست از بی خیالی برداشته و اقدام موثر و جواب دهنده برای رفع این نگرانی ملی می‌کنند یا خیر.

منبع: پُرسون