آقای رئیس‌جمهور! فریاد خوزستان را بشنوید!

به گزارش سایت خبری پُرسون، از خوزستان؛ حامد منصوری سرپرست پُرسون خوزستان در یادداشتی خطاب به پزشکیان رئیس جمهور کشورمان مشکلات، دغدغه ها و انتظارات مردم نجیب خوزستان را از زوایای دیگر مورد بررسی قرار داده است، مشکلاتی که سالیان سال است مردم نجیب خوزستان چشم انتظار برآورده شدن وعده های دولت ها بوده اند.

منصوری نوشت:

جناب آقای پزشکیان؛ خوزستان هر روز نه تنها مشکلاتش کمتر نمیشود بلکه به صورت تصاعدی مشکلاتش افزایش می‌یابد، محروم‌تر می‌شود، زجرها و درد های مردمش افزونتر می شود. برای همین مردم از خود می‌پرسند:

چه زمانی قرار است صنعتی‌ترین، ثروتمندترین و استراتژیک‌ترین استان کشور از این وضعیت رها شود؟ چه کسی نجات‌دهنده خوزستان خواهد بود؟

مردم این دیار از مشکلاتی عمیق رنج می‌برند:

بی‌برقی: گرمای طاقت‌فرسا بدون برق، زندگی را غیرقابل تحمل کرده است.

بی‌آبی: در کنار سدهای بزرگ، هنوز آب شرب سالم در بسیاری مناطق وجود ندارد.

آلودگی هوا: دود صنایع نفتی و آتش‌سوزی تالاب‌ها نفس مردم را بریده است.

بیکاری: جوانان در سایه صنایع بزرگ بیکارند، در حالی که استخدام‌ها بیشتر سهم غیربومیان است.

تبعیض: مردم احساس می‌کنند در تصمیمات کشوری، خوزستان سهمی ندارد.

آقای رئیس‌جمهور:

خوزستان هنوز مترو ندارد، فضای سبز استاندارد و مناسب ندارد، سرانه فضای سبزش کم و ناچیز است، شهربازی و امکانات تفریحی برای کودکان و نوجوانان ندارد، حتی شهرداری‌هایش کارکرد واقعی در زیباسازی و عمران شهری ندارند، در صورت تداوم این ابربحران ها در این استان بی اغزاق نیست اگر بگوئیم و بنویسیم خوزستان سربلند در دل تاریخ در حال تبدیل شدن به یک «روستای بزرگ چندمیلیونی» بدون امکانات رفاهی تفریحی برای زندگی است.

راه‌حل روشن است آقای رئیس جمهور:

مدیران جهادی به میدان بیایند و به آنها میدان بدهید؛

کمیسیون ویژه‌ای برای خوزستان با نظارت مستقیمتان تشکیل شود؛

به استاندار اختیارات ویژه برای مقابله با ناکارآمدی، دخالت مرکز در انتصابات و رفع تبعیض‌ها بدهید؛

صنایع تبدیلی کشاورزی ایجاد شود تا رتبه نخست کشاورزی کشور بیکار نداشته باشد؛

با مسببان رتبه اول فلاکت و بیکاری در استان برخورد جدی کنید.

آقای رئیس‌جمهور؛

جوانان خوزستان آواره شهرهای دیگر کشوند، سال‌هاست که مجبور به مهاجرت شده‌اند، اما هیچ‌جا برایشان خوزستان نمی‌‌شود. غم دوری جانشان را آزار می دهد، با اصلاح روش ها و رفع مشکلات آنها به وطن خود بازمی‌گردند

خلاصه کلام اینکه، بداد خوزستان برسید.