آلودگی هوای تهران؛ شعار انتخاباتی/ مسوولان به حافظه خود رجوع کنند!

به گزارش سایت خبری پرسون، بر خلاف همه وعده و شعارها، دوباره مسئله آلودگی هوای شهر تهران و تشدید ذرات معلق در آسمان، همچون بسیاری از سال های گذشته برای شهروندان تهرانی به یک نگرانی جدی بدل شده است؛ نگرانی بزرگی که گویا هیچ کس قادر به مقابله با آن نیست، حتی مدیرانی که صراحتاً به موفقیت خود در این باره اذعان کرده بودند.

آلودگی هوا را باید میهمان ناخوانده و همیشگی مردم شهر تهران و بسیاری از کلانشهرهای کشور به ویژه در فصل زمستان قلمداد کرد؛ بحرانی بزرگ که نه مدیران اصولگرا موفق به حل آن شده بودند و نه حالا مدیران اصلاح طلبی شهر تهران توفیقی در مسیر مقابله با آن به دست آورده اند.

این را می توان از آمار و ارقام و نیز تصاویری برداشت کرد که به صورت روزانه در حال انتشار است و خسارت های جانی و مالی فراوانی را به شهروندان تهرانی وارد کرده است.

دوشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۹ خبر رسید که شاخص آلودگی هوا در منطقه 18 به 300 رسیده و وضعیت بسیاری از مناطق تهران قرمز است. این یعنی شاخص تقریباً در همه جای تهران از عدد 150 عبور کرده و وضعیت ناسالم برای همه گروه ها را ایجاد کرده است.

شرایطی که به آن اشاره شد، تقریباً از اوایل دی ماه به وجود آمده و دورنمای روشنی نیز برای پایان آن متصور نیست. مگر اینکه شرایط جوی و باد و باران در آینده نزدیک به داد مردم تهران برسد و شرایط را تغییر دهد.

این وضعیت با شدتی کمتر در سال گذشته نیز در شهر تهران وجود داشت و بر اساس آمار رسمی سال 98، 55 روز هوای شهر تهران تهران ناسالم برای گروه های حساس بود.

با این همه تشدید بحران آلودگی هوا در سال جاری و استمرار روزهای آلوده و نیز عبور شاخص از عدد 150 در حالی است که انتظار می رفت، مجموعه اقدامات و عملکرد مدیران شهری زمینه بهبود کیفیت هوا و کاهش روزهای آلوده را به وجود آورد.

این انتظار از جایی مطرح شد که مدیران کنونی شهر تهران پیشتر و در سال های گذشته بارها به نوع مدیریت مدیران سابق شهری تهران انتقاد کرده و مدعی بودند مقابله با آلودگی هوا کار چندان دشواری نیست!

به طور مثال «شهربانو امانی» عضو کنونی شورای شهر تهران در آذرماه 1396 ضمن انتقاد از مدیریت مدیران پیشین مدعی شد که حل مشکل آلودگی هوای تهران بسیار ساده است.

امانی در همین رابطه به«ایرنا» گفت: بخش مهمی از آلودگی، با یک تصمیم ساده قابل حل است. مگر اینکه اعتقادی به مطالعات و تحلیل‌های شرکت‌های زیرمجموعه‌مان نداشته باشیم که راه‌حلش، تعطیلی آنهاست.

امانی افزود: راحت‌ترین راه، فرار از حل مسئله، گریز از مسئولیت و پیچیده نشان دادن آن است.

وی با بیان اینکه، طبق مطالعات و بررسی‌های شرکت کنترل کیفیت و شرکت واحد، یک سوم آلودگی، به راحتی قابل حل است گفت: یک سوم کاهش آلودگی هوای تهران یعنی دیگر روز «ناسالم»، «بسیارناسالم» و «خطرناک» در تهران نخواهیم داشت و آسمان آبی به تهران بازخواهد گشت و 1500 نفر از مرگ حتمی نجات پیدا خواهند کرد و یعنی مردم، رأی‌تان، برایمان مسئولیت‌آور است.

امانی با اشاره به اینکه ،این سند، سیاهه‌ انتشار آلایندگی شهر تهران در سال 92 است گفت: سال 92، یعنی 4 سال پیش، منابع آلاینده‌های تهران مشخص شده است و سندی که برای همه در دسترس و محرمانه نیست و آمار ارائه شده متعلق به این سند است که از آن سال تاکنون، مدیریت شهری و دولت، واقعیت ساده و قابل حل را به رسانه‌ها و مردم نگفته‌اند.

* ذوق زدگی زودهنگام

اتفاقا سال 97 بود که «علی پیرحسین لو» در توئیتی مدتی شد که مدیریت اصلاح طلبانه موفق شده است کیفیت هوای تهران را بهبود بخشد.

در واقع «علی پیرحسن‌لو» مشاور معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران با ذوق‌زدگی به مقایسه وضعیت هوای پایتخت در سال 97 نسبت به سال 96 پرداخت و نوشت: «44 روز از نیمه دوم سال می گذرد و در تهران حتی یک روز هم هوای ناسالم نداشته ایم. پارسال 13 روز از همین مدت کیفیت هوا از مرز سلامت عبور کرده بود. معتقدم مدیریت اصلاح طلبانه در شهرداری تهران یعنی همین کارهای سنجش پذیر، کم هزینه، اثربخش و زود بازده».

این توئیت زودهنگام و پر حاشیه در حالی نوشته شد که بعدها مشخص شد در سال 97 تنها 17 روز هوای پاک به ثبت رسید که آن هم برخی مدعی بودند به مدد باد و باران محقق شد و این در حالی بود که در سال 1397 تعداد روزهای ناسالم 42 روز ثبت شد.

همانطور که اشاره شد در سال 98 نیز شرایط آلودگی هوای تهران خطرناک بود و بارها کیفیت هوا مرز سلامت را رد کرد و ناسالم شد. با این حال ذوق زدگی و شعارهای مطرح شده از سوی مدیران کنونی شهر تهران در سال های گذشته در حالی مطرح شد که هم اینک و در زمستان سال 1399 آلودگی هوا امان مردم شهر تهران را بریده است.

روز و هفته هایی سیاه با وضعیتی قرمز که مدیران شهری را به سکوت واداشته است و اظهار نظر قابل قبولی پیرامون آن انجام نمی دهند؛ شرایطی قابل تأمل که نشان می دهد آن وعده و عیدها و خرسندی های زودهنگام محلی از اعراب نداشت و آنها نیز همچون رقبای سیاسی شان در این سال ها که گذشت عملاً موفق به اقدامی موثر برای حل بحران مورد اشاره نشدند.

با این همه چه خوب می شد اگر در این روزهای بد آنها ضمن بخاطر آوردن گذشته حداقل به شکست خود در این حوزه اعتراف و از مردم شهر تهران به این دلیل عذرخواهی کرده و بهانه های مختلفی برای این مشکل جدی، دست وپا نکنند.