به گزارش سایت خبری پرسون، اردوان امیراصلانی نوشت:
جو بایدن تمایل دارد از سیاست خارجی تهاجمی همتای قبلی خود فاصله بگیرد و مذاکره مجدد در مورد توافق هسته‌ای ایران را یکی از اهداف اصلی خود قرار داده است. این موضوع برای کسی که به عنوان معاون رییس‌جمهور به طور فعال در تاریخ‌سازی دیپلماسی امریکا با امضای توافقنامه وین مشارکت داشته بسیار طبیعی است. مراسم تحلیف او در 20 ژانویه با پایان «فشار حداکثر» و احیای برنامه جامع اقدام مشترک همزمان بوده است. متاسفانه، ایالات متحده و ایران از ابتدای سال میلادی قادر به برقراری مذاکره نبوده‌اند. تا به امروز، تحریم‌های اعمال شده توسط دولت ترامپ همچنان پابرجا است، به طوری که ایران به تدریج و به طور غیرقابل انعطافی غنی‌سازی هسته‌ای خود را بسیار فراتر از محدودیت‌های اعمال شده در برجام 2015 افزایش می‌دهد.
تهران تسلیم تنش‌های ایجاد شده توسط واشنگتن نشده است و با توجه به اینکه ایالات متحده به عنوان یکی از کشورهای امضا‌کننده به طور یکجانبه از توافق خارج شده است، هرگونه از سرگیری مذاکرات و احیای برجام را منوط به لغو کامل تحریم‌های اعمال شده علیه جمهوری اسلامی می‌داند.
در حال حاضر، هیچ‌یک از طرفین حاضر به برداشتن گامی به جلو نیستند. اما این احتمال وجود دارد که امریکایی‌ها با تاخیر بیش از حد فرصت مناسب برای اقدام با ایران را از دست بدهند. در واقع واشنگتن در موقعیت پیچیده‌ای قرار دارد و تردید نسبت به اعطای امتیاز به ایران نشانگر هراس از واکنش شدید متحدان امریکا در خاورمیانه از جمله اسراییل و کشورهای پادشاهی حاشیه خلیج‌فارس و در راس آنها عربستان سعودی است. از سوی دیگر، این موضوع سبب نگرانی آن دسته از دولتمردان امریکایی است که خواهان برقراری رویکرد دوستانه ایرانی و امریکایی هستند. آنها به خوبی آگاه هستند که قبل از وخیم‌تر شدن شرایط دیپلماتیک، تنها سرعت عمل ضامن موفقیت خواهد بود.
چند سال است که اقتصاد ایران با تحریم‌های سنگینی مواجه است، با این وجود مقاومت و انعطاف‌پذیری حیرت‌انگیزی که ایران از خود نشان داده باعث افزایش اعتبار این کشور در مذاکرات خواهد بود. از دیگر عوامل مخاطره‌آمیز برای جو بایدن، انتخابات ریاست‌جمهوری ایران در خرداد ماه است که احتمالا با بازگشت محافظه‌کاران به صحنه قدرت همراه خواهد بود. از نقطه نظر بسیاری از ایرانیان، تعلل جو بایدن در اقدام و ایفای تعهدات نشانه عدم تمایل به برداشتن تحریم‌ها است. این تاخیر یک محاسبه خطرناک برای واشنگتن محسوب می‌شود. رابرت مالی معتقد است انتخابات بعدی ایران به هیچ‌وجه تاثیری روی استراتژی امریکا نخواهد گذاشت. در واقع، لغو تحریم‌ها و گشایش اقتصادی و امیدوارسازی ایرانیان می‌تواند به نفع اصلاح‌طلبان حامی برجام باشد. از سوی دیگر، محافظه‌کاران سلطه امریکا و متحدانش را در خاورمیانه زیر سوال می‌برند و بر این باورند که درنهایت ایران با عدم وابستگی به درآمدهای نفتی و همچنین مشارکت‌های اقتصادی جدید در آسیا پیروز میدان خواهد بود.
بی‌صبری در واشنگتن رو به افزایش است تا جایی که طرفداران صلح با ایران از تعلل جو بایدن آزرده هستند و از تصمیمات او برای حمله به نیابتی‌های خودی در سوریه ابراز تأسف می‌کنند. به نظر می‌رسد بعضی از مقامات امریکایی هنوز تحت تاثیر استراتژی دونالد ترامپ مبنی بر نمایش قدرت برای قابلیت مانور بیشتر در مذاکرات باشند. با این حال، تشدید خطرناک این موضوع می‌تواند نتیجه معکوس داشته باشد. در حالی که ایالات متحده با بحران‌های بهداشتی و اجتماعی در داخل و تنش‌های دیپلماتیک با چین و روسیه دست به گریبان است، استراتژی فعلی آنها در قبال ایران نه تنها برای خاورمیانه رضایت‌بخش نیست بلکه مجددا باعث ایجاد یک مشکل اساسی برای سیاست خارجی امریکا خواهد بود.
