یکی از شگردهای رایج برای گریز از تعقل، پاسخگویی و مسئولیتپذیری، ایجاد دوگانههایی است که مسائل پیچیده را سادهسازی و اصطلاحاً قابلهضم جلوه میدهد. این رفتاری است که بیشتر در کودکان دیده میشود. آنها تمایل دارند جهان را در قالب قضاوتهای سیاه و سفید یا صفر و یک ببینند.