بی آبی

خوزستان، استانی با خاک زرخیز و منابع سرشار، این روزها درگیر دردهایی است که سال‌هاست مزمن شده‌اند. قطعی‌های پیاپی برق و آب، آتش‌سوزی‌های پی‌درپی در نخلستان‌ها، بیکاری گسترده و شاخص فلاکت بالا، تصویری ناراحت‌کننده از این دیار ترسیم کرده‌اند. اما پرسش اصلی اینجاست: چرا خوزستان با تمام داشته‌هایش، هنوز در صف نخست محرومیت ایستاده است؟

تهران در پنجمین سال خشکسالی پیاپی‌اش نفس می‌کشد. سطح سدها پایین آمده است، سفره‌های زیرزمینی تهی‌تر از همیشه‌اند، فشار آب در بسیاری از مناطق افت کرده‌اند و پروژه‌های ناتمام، مثل زخمی قدیمی، مدام سر باز می‌کنند.

با وجود قرار گرفتن بر منابع غنی آب، خوزستان در بحران بی‌آبی دست‌وپا می‌زند، قطعی مکرر آب شرب در شهرها و روستاها، مردم را در آستانه تابستانی سوزان، به ستوه آورده است.