اصطلاح «دلبستگی» را اولینبار جان بالبی در دهۀ ۱۹۵۰ برای توصیف پیوند نوزاد و مادر بهکار برد. او معتقد بود سبک دلبستگیِ کودک به مادر مدلی برای روابط بعدی اوست و تأثیر مادر در این میان قطعی و همیشگی است، بنابراین، کسی که سبک دلبستگیِِ کودکیاش، مثلاً، «اضطرابی» است، تا پایان عمر در روابط عاطفیاش بدبین است و مراقب است دیگران به او آسیبی نرسانند، ولی تحقیقات بعدی نشان داد نظریۀ دلبستگی پیچیدهتر از اینهاست و رابطه با افرادِ دیگر نیز در سرنوشت عاطفیمان نقش دارد، پس آیا نظریۀ دلبستگی غلط است؟ و آیا میتوانیم در بزرگسالی سبکهای دلبستگیمان را تغییر دهیم؟
عضو هیئت علمی دانشگاه تاکید کرد: گفتوگوی شفاف با فرزندان در رابطه به مسایل جنسی (بسته به شرایط و سن کودک) شما را قادر خواد کرد تا اطلاعات صحیح مربوطه به این موضوع را در اختیار او قرار دهید.
در فاصله دوماه باقی مانده تا برگزاری جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان، تغییرات مدیریتی و میزان تولیدات سینمای کودک و نوجوان، چگونگی برگزاری دوره سیوپنجم این جشنواره بینالمللی را با ابهامهایی روبرو کرده است.
فرض کنید در یک مهمانی بزرگان آن جمع مشغول صحبتهای سیاسی هستند این موضوع برای آنها شاید طبیعی باشد اما میتواند روی کودکان تاثیرات روانی از جمله افزایش اضطراب داشته باشد.
در ایران باستان به هر بهانهای جشنی برپا میشد تا به این وسیله از نعماتی که خداوند در اختیار انسان قرار داده، شکرگزاری شود. “جشن آب” که به آن “جشن آبریزگان“، “آبریزان“، “نوروز طبری“، “جشن سرشوی“، “آفریجکان” یا “عیدالاغتسال” نیز گفته میشود در واقع جشن آب پاشون روز اول تابستان است که در روز اول تیرماه هر سال برگزار میشود و در این روز مردم به روی هم آب میپاشند و برای سالی پُر باران دعا میکنند.
درحالی والدین تصور دارند کودکان باید پس از بازی کردن به نتیجه اخلاقی برسند که اساسا بازی باید آزادانه و با اشتیاق از سوی خود کودک انتخاب شود و ایجاد احساس خوشایند در کودک و نه کسب نتیجه اخلاقی هدف از بازی باشد.