خیابانی در تهران که امروز به نام یکی از بلندترین قله‌های ادبیات عارفانه ما یعنی «مولوی» نامگذاری شده، روزگاری نام یک دلقک درباری را بر خود داشت؛ مردی که حتی خواندن و شنیدن برخی از حرکاتی که در مجالس از او سر می‌زده، عرق شرم بر پیشانی می‌نشاند.
ناصرالدین شاه
سال‌ها می‌گذرد و شاید ساختِ سریال‌ها و فیلم‌های زیادی با سوژه ناصرالدین شاه این سؤال را پیش آورد که چرا آن‌قدر کارگردانان و سریال‌سازان علاقه‌مند هستند درباره قاجاریه اثر نمایشی خلق کنند.
عکس‌های زیادی از دربار ناصرالدین شاه هست که خواجگان در آن‌ها حضور دارند اما این عکس انگار یک جور یادگاری دسته‌جمعی مخصوص خواجه‌های دربار بوده است.
علاقۀ ناصرالدین شاه قاجار به عکاسی باعث شده بود که او علاوه بر وارد کردن لوازم این هنر نوظهور به ایران، خودش هم سوژۀ عکس‌های زیادی باشد.
ناصرالدین‌شاه قاجار که او را قبله عالم، شاه‌بابا، ظل‌الله، شاه شهید و سلطان صاحبقران می‌خواندند، ۱۲ اردیبهشت‌ماه با سه گلوله میرزا رضا در حرم حضرت عبدالعظیم ترور شد و همان‌جا هم به خاک سپرده شد. حالا در صدوبیست‌وهفتمین سالگرد ترور شاهی که با نیم قرن سلطنت مسائل زیادی را رقم زد، سنگ مزار منسوب به او حاشیه‌های جدیدی ایجاد کرده است.
