قتل، یکی از مهمترین جرایم است و برخی از قتلها برای مردم جذابیتهای خبری فراوانی دارد. البته همه قتلها به یک اندازه بازتاب ندارند. در سالهای اخیر قتلهایی که به دست سمیه و شاهرخ، در دهه ۱۳۷۰ رخ داد، سپس قتلی که به دست یک دختر نقاش به نام دلآرا رخ داد و عمهاش را کشت، قتل همسر یک فوتبالیست به دست زن صیغهای فوتبالیست و خودکشی یا قتل پدرام تجریشی در دهه ۱۳۶۰، قتل یک خانم پیر به دست پرستارش کبرا رحمانپور و نیز قتل مریم رحمانی و اکنون غزاله و آرمان بازتابهای خبری و اجتماعی زیادی داشتند.
۲۷ آذر سال ١٣٩٧، مرد جوانی که از ناحیه گلو مجروح شده بود به مأموران نیروی انتظامی مراجعه کرده و مرد جوانی را که در حال فرار بود بهعنوان ضارب خودش معرفی کرد.
بامداد بیستم آبانماه از طریق مرکز فوریتهای پلیسی ۱۱۰ وقوع یک فقره قتل در کوههای اطراف روستای «دهمورد» شهرستان بختگان اعلام شد که بلافاصله مأموران انتظامی به محل اعزام شدند.
وکیل مدافع علیرضا صلحی - پزشک تبریزی که حکم قصاصش به اتهام قتل دو عضو خانوادهاش در دیوان عالی کشور نقض و در دادگاه بدوی مجددا به قصاص محکوم شده بود_ از تایید حکم قصاص موکلش پس از رسیدگی دوباره در دیوان عالی کشور خبر داد.
اجرای حکم قصاص آرمان عبدالعالی وقتی برای بار چهارم نیز به تعویق افتاد، هم آرمان و هم خانواده شکور هر دو در برزخ به سر میبردند. وضعیت جسمی و روحی آرمان به گفته خانوادهاش به هم ریخته و حکم جسدی متحرک را دارد.