آخرین سال دهه از دست رفته در اقتصاد کشور (دهه ۱۳۹۱ تا ۱۴۰۰) را در حالی سپری کردیم که در میان شاخص‌های اقتصادی، صرفا آمار تجارت خارجی کشور، در مقایسه با سال قبل از آن، رشد نسبتا خوبی را نشان می‌دهد. این افزایش را نه از باب اصلاح سیاستگذاری‌های اقتصادی و قرار گرفتن اقتصاد در ریل درست و قابل قبول آن می‌توان قلمداد کرد و نه به دلیل بهره‌برداری مطلوب از باب کنار رفتن جمهوری‌خواهان در آمریکا دانست؛ مشابه آنچه در سال ۱۳۹۲ همزمان با انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران اتفاق افتاد و کاهش شدید انتظارات تورمی فضای مناسبی برای انجام اصلاحات اقتصادی فراهم آورد.
