دولت سایه

سعید جلیلی در همایش «وحدت کلمه» در حسینیه جماران گفت: دولت سایه یک مبنای دقیق دینی دارد، یک گفتمان است و یک تشکیلات نیست. یعنی مشکلات کشور را سایه به سایه دنبال کنیم. معنای امر به معروف و نهی از منکر این است.

فعال سیاسی اصولگرا گفت:دولت پزشکیان هنوز شکل نگرفته و تنفیذ ریاست جمهوری صورت نگرفته، شاهد حمله‌ها و تخریب‌ها هستیم تا جایی که حامیان او کلیپ‌های بسیار ناهنجار در فضای مجازی منتشر می‌کنند از همین الان علیه دولت فعالیت می‌کنند، گروکشی می‌کنند، خط و نشان می‌کشند، یکی از کسانی که خط و نشان کشیده خود جلیلی است.

یک عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم گفت: دولت سایه یک جریان خطرناک است و اگر دولتمردان و دلسوزان به هوش نباشند این جریان برای منافع خودش منافع ملی را بر باد می‌دهد.

یک فعال سیاسی گفت: رهبری فرمودند نباید تشکیلاتی موازی با دولت ایجاد شود اگر بخواهد موازی‌کاری و مداخله شود طبیعتا این خلاف قانون است. من اصل دولت سایه را نفی نمی‌کنم اما شیوه اجرایی آن را به شکلی که مستلزم مداخله باشد نمی پذیرم آن چیزی که قابل پذیرش است مدلی است که در دنیا متداول است.

عباس عبدی به دولت سایه سعید جلیلی واکنش نشان داد.

فعال سیاسی اصلاح‌طلب می‌گوید: در کشور ما یک آدمی آمده و می‌گوید من دولت سایه تشکیل می‌دهم، چه کاره است که دولت سایه تشکیل دهد؟ خودش هم که می‌گوید من گروه، حزب و دسته ندارم. این که فردی براساس سلایق، عقیده و وابستگی‌های خودش بخواهد عده‌ای را نقد کند یا خیر، یک مقدار به معنی لوث کردن مفاهیم سیاسی است.

سخن سردبیر/ در حالی هفته گذشته سعید جلیلی با پزشکیان در دفتر کار رییس‌جمهور منتخب دیدار کرد که تنها ساعاتی پس از این گفت و گو، جلیلی بین اعضای ستادش اعلام کرد که دولت سایه همچنان با قدرت بیشتر فعال خواهد بود.

ملاقات سعید جلیلی با پزشکیان در دفتر کار رییس‌جمهور منتخب اقدامی شایسته بود. پیام روشنی به هواداران ایشان بود که اکنون فرصت رفاقت و همراهی است. اما چند ساعت بعد، سخنان جلیلی بین اعضای ستادش، که دولت سایه همچنان با قدرت بیشتر فعال خواهد بود، این پیام را القا می‌کرد که سعید جلیلی برای چهار سال دیگر نامزد ریاست‌جمهوری است و از همان جلسه مبارزه انتخاباتی‌اش را آغاز کرده است و به قول حجت‌الاسلام مصطفی پورمحمدی دوباره «زنبیل!»

محافظه‌کارانی مانند سعید جلیلی از تشکیل دولت در سایه می‌گویند. در این یادداشت نشان می‌دهیم که در ساختار سیاسی ایران سخن گفتن از دولت در سایه بی‌معناست و به جای آن باید از مفاهمی هچون «دولت پنهان»، «دولت در دولت» و یا «دولت موازی» برای توصیف وضعیت استفاده کرد.