عمومی

شاید فقر، آفت آگاهی باشد؛ اما فقیر بودن یک ملت، به تنهایی ضامن بقاء سیستم نیست، حتی اگر فقر، به خُرد شدن "منزلت" ها رسیده باشد و ملتی را کامل زمین گیر کند.

کسی که در جنب تجریش در امامزاده صالح مشغول دعا و نماز و عزاداری است، لزوماً مشتری درخت کریسمس پاساژهای تجریش نیست. وقتی تکثر فرهنگی مشهود در میدان تجریش را مسخره می‌کنیم، گویی انتظار داریم بساط این تکثر جمع شود.

گویا این روزها خبرهای فوت و از دست دادن آشنایان؛ دوستان و هموطنان به عنوان یک موضوع عادی و معمول تلقی می‌شود.

همواره از تغییرات مدیریتی به عنوان فرصتی برای تزریق خون تازه در رگ‌های یک سازمان یاد می‌شود ( البته این در نظر است و گاها در عمل این چنین نیست!).

آمار و اطلاعات همچون خون برای سازمان‌ها حیات بخش هستند و امکان تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری را برای مدیران فراهم خواهند کرد!

بررسی‌ها در حوزه مطبوعات کشور طی سالیان گذشته حاکی از آن است که در آغاز هردولت، معمولا معدودی از مدیران رسانه‌‌های سیاسی و اقتصادی، با اغواگری‌ و گعده‌های پشت پرده، دست به اقداماتی می‌زنند تا منجر به اتخاذ تصمیم‌هایی شود که مطابق با مصالح و مطامع آنان بخشنامه شود.در واقع این طیف، برای زمینگیر کردن مطبوعات کشور، مسئولان را از راه به بیراهه می کشانند و می‌کوشند فعالیت مطبوعات کشور را از ریل اصلی آن خارج کنند تا هم رشد و توسعه رسانه‌ها را متوقف کنند و هم نشریات استانی را از سر راه خود کنار بزنند. تا مافیای مطبوعات، همچنان به آلاف و الوف برسد.

خروج نخبگان از کشور که موجب نگرانی شده است باید از نگاه کارشناسی و بررسی علت‌ها، آن را مورد توجه قرار داد. این که پدر و مادری با هزاران امید بچه‌ای را بزرگ کرده اما می‌پذیرد که فرزندش برای زندگی و کار به کشوری دیگر برود آن هم فرزندی نخبه که از توانایی علمی‌و کارایی بالایی برخوردار است.

همه می‌دانند که وضعیت جامعه ایران از هر نظر در شرایط ویژه‌ای قرار دارد. فارغ از وجود حس نگرانی نسبت به آینده چند ویژگی دیگر آن در ارتباط با یکدیگر مهم هستند. وجود تورم به نسبت بالا و کاهش درآمدهای مردم و احساس نگرانی از اینکه آیا در آینده می‌توانند از سطح زندگی کنونی خود نیز برخوردار باشند در کنار کمبود منابع درآمدی دولت، وضعیت خاصی را ایجاد کرده است.