نیلوفر لاریپور: «من با اینکه برای موسیقی لسآنجلسی بسیار احترام قائل هستم، در آن دوره (دهه هفتاد) میدیدم ترانههای این نوع موسیقی کمکم داشت از کیفیت میافتاد. همزمان در ایران ترانهها کیفیتی پیدا کرده بود و داشت پا میگرفت؛ تا جایی که حتی خوانندگان لسآنجلسی هم تلاش کردند به لحاظ کلام خودشان را به ترانههایی که در ایران سروده میشد و کارهایی که ساخته میشد، نزدیک کنند. بعد چه اتفاقی افتاد؟ بهتدریج جلوی تمام اینها گرفته شد.»
