صنعت بیمه در کشور ایران عمدتاً در فضایی سنتی در حال حرکت است. بیمه، محصولی غیرقابل لمس است که مشتری تا وقتی واقعاً نیازی به آن نداشته باشد، خریداری نمی‌کند. عدم توجه به نیاز مشتری و معرفی نادرست محصولات بیمه‌ای نیز سبب می‌شود تا در نهایت مشتری ناراضی بوده و دچار شک و بی‌اعتمادی به این صنعت شده و در نهایت به مزایای واقعی بیمه آسیب جدی وارد گردد. بنابراین صنعت باید با ایجاد شفافیت و آگاهی، افزایش سرعت خدمات دهی و بهره‌گیری از نوآوری و فناوری در زنجیره ارائه ارزش به مشتری، به سمت دگرگونی و تحوّل حرکت کند. تغییر در انتظارات و رفتارهای مشتریان نیز شاهدی است بر نیاز به نوآوری در صنعت بیمه. در واقع این صنعت نیازمند ارتباط مستقیم و هوشمند با مشتری، حرکت به سوی پیشگیری از خسارت به‌جای جبران خسارت، ارائه خدمات متمرکز بر مشتریان و عرضه تجربه‌ای مناسب از طریق کانال‌های دیجیتال به آنهاست.
