پیش‌سازهای ضروری حیات زمینی
در سال ۲۰۱۴، مأموریت روزتا متعلق به آژانس فضایی اروپا (ESA)، پس از ۱۰سال سفر طولانی در فضا به مدار این دنباله‌دار رسید و برای نخستین بار در تاریخ بشر، فرودگر فیله را روی سطح این جسم آسمانی مستقر کرد. این دستاورد تاریخی نه‌تنها توجه جهان را جلب کرد، بلکه دریچه‌ای نوین برای شناخت منشأ حیات و تحولات منظومه شمسی گشود. یکی از شگفت‌انگیزترین کشفیات از ۶۷P وجود مولکول‌های آلی پیچیده روی سطح این دنباله‌دار بود؛ مولکول‌هایی که پیش‌سازهای ضروری حیات زمینی به شمار می‌روند. همچنین مأموریت روزتا نشان داد که دنباله‌دارها نه‌تنها آب، بلکه انواع مواد شیمیایی دیگر همچون اکسیژن مولکولی، نیتروژن و گوگرد هم در خود دارند.
وجود آب
کاوش‌های بیشتر روی ۶۷P مشخص کرد که آب موجود در آن از نظر ترکیب ایزوتوپی تفاوت‌هایی با آب روی زمین دارد. این یافته چالش جدیدی برای فرضیه‌ای بود که پیش از آن دنباله‌دارها را منبع احتمالی آب زمین می‌دانست. علاوه بر این، تصاویر دقیق و داده‌های ارسال‌شده توسط روزتا نشان داد که سطح ۶۷P به طرز عجیبی ناهموار و متنوع است، با صخره‌ها، غارها و پرتگاه‌هایی که بازگوکننده تاریخ پرماجرای آن در طول میلیاردها سال است.
داده‌هایی ارزشمند
سرانجام مأموریت روزتا با برخورد کنترل‌شده به سطح ۶۷P در سال۲۰۱۶ پایان یافت. با وجود این، داده‌هایی که از این مأموریت بی‌نظیر به دست آمد همچنان توسط دانشمندان تحلیل می‌شود و هر روز زوایای تازه‌ای از رازهای منظومه شمسی و زندگی احتمالی در دیگر نقاط جهان هستی را آشکار می‌کند. دنباله‌دار ۶۷P از یک جرم یخی دورافتاده به گنجینه‌ای ارزشمند برای بشر تبدیل شد، گنجینه‌ای از پاسخ‌ها و پرسش‌هایی جدید که به جست‌وجوی ما برای کشف رازهای کیهان عمق بیشتری می‌بخشد.
درباره P۶۷
دنباله‌دار P۶۷ که نام کامل و دقیق آن ۶۷P/Churyumov–Gerasimenko است، جرمی یخی و معمایی به حساب می‌آید که در اعماق فضا، میلیاردها کیلومتر دورتر از زمین، رازهایی از آغازین روزهای منظومه شمسی را در دل خود نگه می داشت. این دنباله‌دار اما توسط کاوشگر روزتا و فرودگر فیله به دنیای ما معرفی شد. نتایج تحقیقات روی این دنباله‌دار اخیرا منتشر شده است.
