به گزارش سایت خبری پُرسون، مجید ابهری آسیب شناس اجتماعی در یادداشتی نوشت: انتقادی که سران سه قوه در نشست سران قوا از تندروی مطرح کردند، اهمیت بسیار دارد. ضمن اینکه افزایش شدید قیمت سیب زمینی سرانجام موجب واکنش مسئولان شد. روسای سه قوه کشور که هدایت کشتی طوفان زده اقتصاد را به عهده دارند، تلاش دارند که ساختار تصمیم گیری کشور را به ریل درست هدایت کنند. در میان همه ملت های جهان، بدون تعارف و تملق، مردمی به صبر و حوصله و مقاومت ما ایرانی ها وجود ندارد. سرچشمه بسیاری از گرانی ها در برخی تصمیم ها نهفته است و اگر در ساختار تصمیم گیری کشور وحدت رویه وجود داشته باشد، تا حد زیادی از افزایش ناگهانی قیمت محصولات کشاورزی خبری نخواهد بود.
تردید نیست که افزایش قیمت ها مخصوصا در حوزه مواد غذایی، به طور زنجیره ای بر بسیاری از اقلام دیگر اثر می گذارد. در این شرایط حقوق بگیران، مخصوصا بازنشستگان و افراد بیکار، در بالاتکلیفی و اضطراب گرفتار می شوند. هراس جوانان در جهت تشکیل خانواده و فرزندآوری، سبب می شود که پرونده ازدواج را بایگانی کرده و از فکر آن بیرون بیایند.
تندروی های بدون تحلیل و حمله به این و آن نیز، تنها موجب تشویش افکار عمومی شده و به شکل غیر مستقیم باعث افزایش آمار افسردگی خواهد شد که به نوبه خود در خانواده ها موجب بروز اختلافات و تضادها می شود. با همه اینها مهم ترین دستاورد و نتیجه چنین نشست هایی این است که مردم با بیان مشکلات از زبان دولتمردان و دیگر مسئولان بلندپایه کشور قدری آرام می شوند.
باید تلاش شود که این آرامش طولانی باشد نه اینکه بعد از چند روز از بین برود. موضوع دیگر، تعطیلی های پی درپی به علت آلودگی هوا و ... نه تنها مشکلی را حل نمی کند، بلکه بر دشواری های موجود خواهد افزود.
تحریم های کمرشکن فشار مضاعف به مردم تحمیل کرده است و اگر زمینه رفع این تحریم های ظالمانه فراهم شده، باید هرچه زودتر اقدام شود که بیش از این تحریم ها به کشور و شهروندان ضربه وارد نکند. عده ای سود خود و اطرافیانشان را در تداوم تحریم ها می بینند و این افراد از سفره های محرومان بی خبرند. چه خوب می شد اگر این افراد از چرخه خارج می شدند که مسئولان بتوانند با خیال آسوده تصمیم بگیرند و برای رفع تحریم ها تلاش کنند. افرادی که با پول این مردم و به واســطه تحریم ها به دارایی های بزرگ رسیده و هر فصل را در یکی از ممالک و مناطق گرانقیمت و منحصر بفرد سپری می کنند، آیا از درد پدری نیازمند که نسخه به دست، آواره خیابان ها می شود خبر دارند؟
مسئول محترمی که با عنوان کمک به واحد های تولید دارو، ناگهان قیمت داروها را چند برابر کرده، آیا نمی توانست در جهت حمایت از مردم و افرادی که بیمار در خانه دارند، تلاش می کرد؟ درست است که صنایع دارویی باید مورد حمایت و پشتیبانی قرار گیرند، اما این حمایت ها باید از جیب چه کسانی پرداخت شود؟ زندگی با حمایت های دولتی و حیات کمیته امدادی و زیست بر پایه مساعدت های بهزیستی چیزی نیست که موجب افتخار باشد و بی تردید، موجب رنج و درد مسئولین متعهد و باوجدان خواهد بود.
منبع: آرمان ملی
