به گزارش سایت خبری پرسون، حدود ۱۵سال است که امید تک درنای سیبری مسافت هزاران کیلومتری را طی می کند و به مازندران تا برای از پاییز و زمستان سرد و یخبندان سیبری در امان بماند و هر سال در این مدت مسافت ها را طی کرده است.
سوز سرمای زمستان مناطق شمالی جهان آنچنان شدت داشت که امید حتی بعد از دست دادن "آرزو" همسرش به تنهایی این مسافت را طی کرد و در تالاب فریدونکنار مستقر شد.
در این میان دوستداران حفظ این گونه جانوری و مسیری که او طی می کند به فکر افتادن تا برایش یار و همراه فرنگی انتخاب کنند تا اگر خدا ناکرده عمر امید کفاف نکرد و زنده نماند پرنده ای از جنس خودش این راه را ادامه دهد و کریدوری که او پرچمدار باقی ماندنش بود حفظ کند که اینکونه شد پای رویا به مازندران باز شد.
امید تک درنای سیبری پرنده‌ای برای زمستان گذرانی به تنهایی از سیبری به ایران می‌آمد و با این مهاجرت مسیر پروازی غربی به ایران را حفظ کرده بود امسال برای شانزدهمین سال به خاطر کاهش سوز سرما به آخرین استراحتگاه خود در تالاب فریدونکنار این خط پروازی با تهدید تعطیلی روبروشد.
البته برای حفظ این گونه از انقراض اقدامات ملی و بین المللی زیادی انجام شده است، بنیاد جهانی درناها در دهه ۷۰ شمسی طرح احیای درناها را در ایران آغاز کرد، در واقع یک کار بین المللی با بودجه صندوق جهانی محیط زیست و حضور کارشناسان خارجی و همکاری سازمان حفاظت محیط زیست، روسیه و بنیاد جهانی درناها انجام شد و می‌خواستند جمعیت این پرنده را احیا کنند که شواهد نشان می‌دهد با وجود هزینه بسیار، موفق نشدند.
جمعیت گله غربی درناهای سفید سیبری در سال ۱۹۳۰ بیش از ۲۰۰ قطعه برآورد شده بود که به دلایلی تعداد آن‌ها در سال ۱۳۸۵ به ۲ قطعه درنای امید و آرزو کاهش یافت و با مرگ آرزو، «امید» آخرین بازمانده جمعیت غربی درناهای سفید سیبری شد و در این سالها به تنهایی به ایران مهاجرت می‌کند.
رویا از اواسط زمستان سال ۱۴۰۱ با هماهنگی دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست کشور برای اینکه یار و همسفر امید تک درنای سیبری شود از بلژیک بار سفر به مازندران بست و چند مدتی را کنار امید در تالاب فریدونکنار گذراند.
رویا در این تاریخ با هواپیما به ایران آورده شد و بعد چند وقت زندگی در قفس رهاسازی انجام شد و در کنار امید قرار گرفت همزمان نغمه سر مستانه ۲ پرنده بعد از آشنایی این باور و اعتقاد را در کارشناسان محیط زیست ایجاد کرد که رویا همسفر خوب امید برای پیمودن این مسیر خواهد بود اما اتفاقات بعدی خلاف آن را اثبات کرد چرا که رویا بخاطر سالها زندگی در قفس بال‌هایش توان بال زدن را نداشت و بعد از چند مدتی پیمودن مسیر از حرکت بازماند و در غرب مازندران فرود آمد و اینگونه پروژه همسفری رویا و امید در سال ۱۴۰۱ خیلی زود تمام شد و امید رفت تا پاییز سال ۱۴۰۲، پاییزی که تالاب فریدونکنار بدون امید سپری کرد و آن سال خبری از این درنای نایاب نشد.
اما رویا سرگذشتش جور دیگری رقم خورد و از آن زمان تاکنون در حصار "اجاکله" و "ازباران" باقی ماند هر چند رسم میزبانی برای او در حد کمال و تمام به جا اورده می شود اما تالاب وسیع فریدونکنار کجا و این ۲ نقطه کجا. حال که فصل سرد پاییز آمده نگاهها به آسمان و آمدن امید است که این یار سفر کرده رویا آیا امسال به مازندران می آید یا نه؟ اما بنا به نظر کارشناسان محیط زیست این یار فرنگی تا زمان آمدن امید می بایست در همان ازباران بماند.
رییس حیات وحش مازندران افزود: با توجه به اینکه رویا به عنوان جت و همسفر امید به مازندران از بلژیک منتقل شده است شرایط نگهداری و حفاظت از این پرنده از سوی نهاد متولی پرورش این پرنده کنترل می شود.
کوروس ربیعی افزود: در این مدت حضور رویا تمام امکانات و فضایی که برای این پرنده فراهم شده از سوی کارشناسان این مرکز کنترل شد و هم اکنون این پرنده در شرایط خوبی در منطقه ازباران زندگی می کند.
وی در این خصوص که خبری از امید هست یا نه نیز گفت: با توجه به اینکه زمستان پارسال امید در فریدونکنار فرود نیامده و خبری از آن نیست نمی توان به طور حتم درباره سرنوشت او نظری داد اما امیدواریم این پرنده زنده باشد و امسال به این استان بیاید.
رییس حیات وحش مازندران گفت: رهاسازی رویا در آب بندان فریدونکنار مشروط به حضور و فرود امید است چرا که برای رهاسازی می بایست زنده گیری صورت بگیرد که این مرحله مشقت هایی برای پرنده به شمار می رود.
وی اظهار کرد: زنده گیری می تواند به پرنده فرنگی آسیب وارد کند و نتواند به محیطی که قرار است در آن قرار گیرد عادت کند.
منبع: ایرنا
