به گزارش سایت خبری پرسون، تارنمای «هیل» با اشاره به انبوهی از وعده‌های عملی نشده رئیس جمهوری آمریکا در سیاست خارجی تاکید کرد: راهبردهای جو بایدن جهان را با چالش‌ها و جنگ‌های پیچیده‌تری نسبت به گذشته مواجه کرده و ثبات جهانی را به‌خطر انداخته است.
جو بایدن، رییس جمهوری آمریکا با انبوهی از تجربه سیاست خارجی و وعده‌های فراوان برای بازگرداندن آمریکا به جایگاه رهبری (ادعایی) این کشور در صحنه جهانی وارد کاخ سفید شد. اما اکنون با نزدیک شدن به پایان دوره چهار ساله او و با وجود بحران‌های بین‌المللی، اثربخشی رویکرد دولت آمریکا به شدت زیر سوال رفته است.
این تحلیل افزود: در حالی که بایدن با جهانی پیچیده و متزلزل روبرو است، سیاست خارجی دولت آمریکا همچنان بلاتکلیف بوده و به طور بالقوه منافع ایالات متحده را تضعیف کرده است.
هیل با اشاره به درگیری‌ها در اوکراین آن را نمونه ای از چالش دولت آمریکا برای ایجاد تعادل بین حمایت و مدیریت خطر عنوان کرد و نوشت: تیم بایدن ضمن ارائه کمک‌های نظامی قابل توجه، محدودیت‌هایی را برای استفاده از تسلیحات ارائه شده توسط ایالات متحده اعمال کرده است. این رویکرد محتاطانه با هدف جلوگیری از تشدید تنش با روسیه، ناخواسته درگیری را طولانی کرده است. در حالی که جنگ وارد سومین سال خود می‌شود، هم متحدان اروپایی و هم اوکراین از آنچه به عنوان محدودیت‌های غیرضروری در گزینه‌های تاکتیکی خود تصور می‌کنند ابراز ناامیدی کرده‌اند.
عملکرد دولت آمریکا در تصمیم گیری‌های حیاتی، نگرانی‌های زیادی را در مورد توانایی آن در واکنش به موقعیت‌های متغییر ایجاد کرده است.
در بخش دیگری از این مقاله به تشدید درگیری‌های اخیر بین اسرائیل و حماس در خاورمیانه اشاره شده است مبنی بر اینکه: عملکرد دولت آمریکا، به‌رغم تلاش‌های دیپلماتیک برای مذاکره درباره آزادی اسرای اسرائیلی یا میانجی‌گری برای آتش‌بس، به هیچ وجه کافی و موثر نبوده است. بحران انسانی جاری در غزه و پتانسیل درگیری‌های منطقه ای گسترده‌تر بر ضعف و اشکال رویکرد دولت آمریکا تاکید دارد. از سویی ناتوانی بایدن در مهار درگیری‌ها در خاورمیانه و یا تعامل موثر با بازیگران کلیدی منطقه ای به افزایش احساسات ضد آمریکایی در سراسر جهان عرب منجر شده است. این وضعیت پیچیدگی‌های سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه و نیاز به یک استراتژی جامع‌تر در این منطقه را برجسته می‌کند، موضوعی که به نظر می‌رسد دولت بایدن فاقد آن است.
بنابر این تحلیل خروج شتابزده آمریکا از افغانستان، انتقادات جدی را در مورد عدم وجود برنامه‌ریزی و راهبرد مشخص در سیاست خارجی آمریکا ایجاد کرد. روابط این کشور با چین نیز چیزی جز لفاظی‌های تقابل‌آمیز (در موضوعات تایوان، حقوق بشر و تجارت) و اقدامات دیپلماتیک ناکافی نبوده است و در نتیجه تغییری معنی‌دار در رفتار پکن و یا نفوذ جهانی فزاینده آن ایجاد نکرده است.
انتظار می‌رفت که تجربه گسترده (ادعایی) بایدن در امور خارجی نقطه قوت دولت او باشد. اما در عمل، رویکرد او اغلب انتقادات زیادی علیه ایالات متحده در مورد پاسخگویی مؤثر به رویدادهای سریع جهانی ایجاد کرده است.
سریال ناکامی‌های بایدن
پیشتر، فارن پالیسی در مطلبی با اشاره به سعی «جو بایدن» رئیس جمهوری آمریکا برای شکل‌دهی دوران پس از جنگ سرد، راهبرد سیاست خارجی وی را به ویژه در سال ۲۰۲۳ شکست خورده توصیف کرد.، بایدن از همان ابتدای ورود به کاخ سفید سعی در شکل دهی به دوران پس از جنگ سرد داشت، اما این دوران پس از جنگ سرد بود که شروع به شکل دادن سرنوشت دولت وی کرد.
به نوشته فارن پالیسی، انگیزه سیاست خارجی بایدن حول این محور است که اگرچه رقابت قدرت‌های بزرگ اجتناب‌ناپذیر است، اما واشنگتن می‌تواند بر هر گونه رقابتی مسلط شود. اما سال ۲۰۲۳ متفاوت از سال‌های دیگر بود و محدودیت‌هایی که آمریکا با آن روبرو شد را آشکار کرد.
در این گزارش با اشاره به نتایج ضعیف ضدحملات اوکراین که از تابستان گذشته آغاز شده، آمده است: علیرغم حمایت دولت بایدن و متحدانش در اروپا، لاف زدن غرب در خصوص پیروزی اوکراین اکنون جای خود را به اجتناب ناپذیر بودن مذاکرات با روسیه داده است. ضمن آنکه در این میان به دلیل وابستگی اقتصادی ایالات متحده به چین، لحن واشنگتن در مقابل چین آشتی جویانه شده است. این نشریه بخش دیگری از ایده راهبرد بایدن را دوری جستن از درگیری‌های بزرگ معرفی کرده است؛ فرضیه دیگری که آن هم در سال ۲۰۲۳ منتفی شد. نویسنده این مطلب در توضیح این امر، جنگ اسرائیل و حماس را به عنوان یک نمونه بیان کرده است؛ جنگی که پای آمریکا را به میان کشید و به عقیده بسیاری از کارشناسان همین امر می‌تواند منجر به تشدید درگیری‌ها شود. رئیس جمهوری ایالات متحده فرض را بر این گذاشته که در دوره رقابت جهانی قرار دارد و از همین رو بر این گمان است که می‌تواند شرایط را با رهبری واشنگتن پیش ببرد.بایدن، آمریکا را به اندازه ای قدرتمند دانسته که بتواند در همه جا مداخله کند. اما در سال ۲۰۲۳، برخی از این فرضیات به زیان برنامه سیاست خارجی رئیس جمهوری آمریکا و احتمالا نفر بعدی که به کاخ سفید خواهد آمد، تمام می‌شود.
منبع: مردم سالاری
