آیت‌الله احمد جنتی:
به گزارش سایت خبری پرسون، روایت زیر را از کتاب «کامل الزیارات» منتشر می‌کند.
امام صادق علیه السلام:
أَنَّ زَائِرَهُ لَیَخْرُجُ مِنْ رَحْلِهِ فَمَا یَقَعُ فَیْئُهُ عَلَی شَیْءٍ إِلَّا دَعَا لَهُ، فَإِذَا وَقَعَتِ الشَّمْسُ عَلَیْهِ، أَکَلَتْ ذُنُوبَهُ کَمَا تَأْکُلُ النَّارُ الْحَطَب وَ مَا تُبْقِی الشَّمْسُ عَلَیْهِ مِنْ ذُنُوبِهِ شَیْئاً، فَیَنْصَرِفُ وَ مَا عَلَیْهِ ذَنْب
زائرِ حسین(ع) وقتی به قصد زیارت از خانهاش خارج می‌شود، سایهاش بر چیزی نمی‌افتد، مگر اینکه آن چیز برایش دعا می‌کند و هنگامی که آفتاب بر او بتابد، گناهانش را از بین می‌برد، همان‌طور که آتش هیزم را از بین می‌برد.
کامل الزیارات، صفحه ۲۷۹
منبع: حوزه
