توضیح استاد فاطمینیا:
به گزارش سایت خبری پرسون، روایتی از یکی از زنان تاثیرگذار کربلا را به نقل از کتاب زنان عاشورایی مرور کرده ایم. کتاب زنان عاشورایی؛ نقش زنان در نهضت امام حسین علیه‌السلام(از عاشورا تا سقوط امویان)، اثری از زهره یزدان‌پناه قره‌تپه است که خبرگزاری ایکنا به معرفی آن پرداخته است. این قسمت به معرفی «رباب» دختر «امری القیس بن عدی» اختصاص دارد که در ادامه می‌خوانیم.
رباب، همسر امام حسین(ع)
رباب دختر امری القیس بن عدی و مادرش میسور دختر عمرو بن ثعلبه بن حصین بن صصم است. پدرش در زمان عمر اسلام آورد. وی پیش از آن نصرانی بود. طولی نکشید که حضرت علی(ع) دخترش را برای امام حسین(ع) خواستگاری کرد از این رو رباب به ازدواج حسین بن علی(ع) درآمد و فرزندانش سکینه و عبدالله را به دنیا آورد. همراه امام حسین(ع) و سایر خانواده و نزدیکان آن حضرت راهی کربلا شد.
پس از واقعه جانگداز آن سرزمین به عنوان اسیر همراه سایر بانوان و طفلان آل رسول(ص) به کوفه و شام برده شد و پس از آن به مدینه بازگردانده شد و در آنجا اقامت گزید. گرچه پس از واقعه کربلا افرادی از اشراف و بزرگان از او خواستگاری کردند اما رباب نپذیرفت و گفت: هرگز پس از فرزند رسول خدا(ص) همسری نمی‌گزینم.
حزن و اندوه شهادت همسرش امام حسین(ع) باعث شد که یک سال بعد از واقعه کربلا از دنیا برود و در مدینه مدفون شد.
وی شاهد و شریک همه مصیبت‌ها و رنج‌های وارد شده بر حسین(ع) و خاندان و حرمش بود و همه را تحمل کرد. رباب نظاره‌گر شهادت کودک شیرخواره‌اش عبدالله (علی اصغر(ع)) و شهادت همسر سالار و امامش ابا عبدالله الحسین(ع) بود و پس از آن مشقت سفر و اسارت و خواری در کوفه و شام را تحمل نمود تا به مدینه بازگردانده شد.
در مدینه شب و روز بر شهادت حسین(ع) گریه می‌کرد و در سوگ آن حضرت اشعاری می‌سرود. کلینی خبر عزاداری رباب را ذکر کرده است و از امام صادق(ع) نقل می‌کند که فرمود: هنگامی که حسین(ع) شهید شد، همسر کلبی آن حضرت، رباب دختر امری القیس کلبی برایش سوگواری برپا کرد و گریست و زنان و خدمتگزاران او گریه کردند تا اشک چشمانشان خشک شد و از بین رفت.
منبع: خبرآنلاین
