۱۰ دعای سریع الاجابه برتر؛ از دعای امام علی تا دعای توسل

در روایات آمده است که مردی خدمت حضرت امیرالمؤمنین (ع) شکایت کرد از دیر شدن جواب دعایش فرمود چرا نمی‌خوانی دعای سریع الاجابه را پرسید که آن کدام دعا است فرمود بگو:

اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِاِسْمِکَ الْعَظیمِ الْأَعْظَمِ الْأجَلِّ الْأَکْرَمِ الْمَخْزُونِ الْمَکْنُونِ النُّورِ الْحَقِّ الْبُرْهانِ الْمُبینِ الَّذی هُوَ نُورٌ مَعَ نُورٍ وَ

نُورٌ فی نُورٍ وَ نُورٌ عَلی کُلِّ نُورٍ وَ نُورٌ فَوْقَ کُلِّ نُورٍ وَ نُورٌ تُضیی ءُ بِهِ کُلُّ ظُلْمَهٍ وَ یُکْسَرُ بِهِ کُلُّ شِدَّهٍ وَ کُلُّ شَیْطانٍ مَریدٍ وَ کُلُّ جَبّارٍ

عَنیدٍ لاتَقَرُّبِهِ اَرْضٌ وَ لایَقُومُ بِهِ سَماءٌ وَیَاْمَنُ بِهِ کُلُّ خائِفٍ وَیَبْطُلُ بِهِ سِحْرُ کُلِّ ساحِرٍ وَبَغْیُ کُلِّ باغ وَحَسَدُ کُلُّ حاسِدٍ وَیَتَصَدَّعُ

لِعَظَمَتِهِ الْبَرُّوَ الْبَحْرُ وَیَسْتَقِلُّ بِهِ الْفُلْکُ وَ حَتّی حینَ یَتَکَلَّمُ بِهِ الْمَلَکُ فَلایَکُونُ لِلْمَوْجِ عَلَیْهِ سَبیلٌ وَ هُوَ اسْمُکَ الْأَعْظَمُ

الْأَعْظَمُ الْأَجَلُّ الْأَجَلُّ النُّورُ الْأَکْبَرُ الَّذی سَمَّیْتَ بِهِ نَفْسَکَ وَاسْتَوَیْتَ بِهِ عَلی عَرْشِکَ وَاَتَوَجَّهُ اِلَیْکَ بِمُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَیْتِهِ وَ

اَسْئَلُکَ بِکَ وبِهِمْ اَنْ تُصَلَّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَالِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَفْعَلَ بی کَذا وَکَذا.

خدایا از تو می‌خواهم به اسم بزرگ، بزرگ‌تر، محفوظ پنهان، نور پایدار، برهان آشکار، آن‌که نوری است با نور و نوری است از نور و نوری است در نور و نوری است بر هر نور و نوری است بالای هر نور و نوری است که روشنی گیرد به آن هر تاریکی و با آن هر سختی شکسته شود و هر شیطان گردنکشی و هر جبّار لجبازی، نوری که هیچ زمینی با وجود آن قرار نگیرد و هیچ آسمانی با وجود آن نایستد، هر هراسنده‌ای به آن ایمنی یابد و سحر هر جادوگری به آن باطل می‌شود و به آن تجاوز هر متجاوزی و حسد هر حسدورزی از بین می‌رود و در برابر عظمتش خشکی و دریا می‌شکافد و حمل می‌کند آن را کشتی، زمانی که فرشته به آن سخن می‌گوید، پس برای موج بر کشتی راهی نباشد و آن نام توست، نام بزرگ‌تر بزرگ‌تر برجسته‌تر برجسته‌تر، نور اکبر که خود را به آن نامیدی و با آن بر عرشت استوار شدی و به محمّد و اهل‌بیتش به تو رو می‌کنم و از تو می‌خواهم به‌حق تو و به‌حق ایشان، اینکه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی و با من چنین‌وچنان کنی.

به جای کذا و کذا حاجت بخواهد.

کفعمی در بلد الأمین دعائی عظیم ‏الشّأن و دعای سریع الاجابه از امام موسی کاظم (‏علیه السلام) نقل کرده است که ایشان فرمودند:

اَللّهُمَّ اِنّی‏ اَطَعْتُکَ فی‏ اَحَبِ‏

خدایا همانا من در محبوبترین‏

الْأَشْیآءِ اِلَیْکَ وَهُوَ التَّوْحیدُ، وَلَمْ اَعْصِکَ فی‏ اَبْغَضِ الْأَشْیآءِ اِلَیْکَ وَهُوَ

چیز‌ها در نزد تو که عبارت از توحید و یگانگیت بود از تو پیروی کردم و در مبغوض‏ترین چیز‌ها در نزدت که عبارت‏ از

الْکُفْرُ، فَاغْفِرْ لی‏ ما بَیْنَهُما یا مَنْ اِلَیْهِ مَفَرّی‏ آمِنّی‏ مِمَّا فَزِعْتُ مِنْهُ‏

کفر بتو بود نافرمانیت نکردم پس‏ آنچه در این میان است ازگناهانم بیامرز ای‏که بسوی‏ اوست گریزگاه من مرا از آنچه به خاطر

اِلَیْکَ، اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الْکَثیرَ مِنْ مَعاصیکَ، وَاقْبَلْ مِنِّی‏ الْیَسیرَ مِنْ‏

آن بسویت پناه آوردم امان بخش خدایا بیامرز گناهان بسیارم را و بپذیر از من‏

طاعَتِکَ، یا عُدَّتی‏ دُونَ الْعُدَدِ، وَیا رَجآئی‏ وَالْمُعْتَمَدَ، وَیا کَهْفی‏

طاعت اندکم را‌ای ذخیره در مقابل سایر ذخیره‏‌ها و‌ای مایه امید و تکیه ‏گاه من و‌ای پناهگاه‏

وَالسَّنَدَ، وَیا واحِدُ یا اَحَدُ، یا قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ، اَللَّهُ الصَّمَدُ، لَمْ یَلِدْ وَلَمْ‏

ونگهبانم و ای‏ یگانه‏‌ای یکتا ای‏آن که در وصف ‏خود به پیغمبرت گفتی بگو او خدای یکتا است خدا بی‏ نیاز است، نزاید و نه‏

یُولَدْ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ، اَسْئَلُکَ بِحَقِّ مَنِ اصْطَفَیْتَهُمْ مِنْ خَلْقِکَ‏

زاییده شده و نیست برایش همتا و مانندی هیچکس از تو می‏ خواهم به حق آنانکه از میان خلق خود آن‌ها را برگزیدی‏

وَلَمْ تَجْعَلْ فی‏ خَلْقِکَ مِثْلَهُمْ اَحَداً، اَنْ‏تُصَلِّیَ عَلی‏ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَتَفْعَلَ‏

و در خلق خود هیچکس را مانند ایشان نکردی که درود فرستی بر محمد و آل او و درباره من انجام دهی‏

بی‏ ما اَنْتَ اَهْلُهُ، اَللّهُمَّ اِنّی‏ اَسْئَلُکَ بِالْوَحْدانِیَّهِ الْکُبْری‏ وَالْمُحَمَّدِیَّهِ

آنچه را تو شایسته آنی خدایا از تو خواهم به حق مقام وحدانیت و یکتایی بزرگ خودت و به مقام محمدی‏

الْبَیْضآءِ، وَالْعَلَوِیَّهِ الْعُلْیا، وَبِجَمیعِ مَا احْتَجَجْتَ بِهِ عَلی‏ عِبادِکَ.

آن مقام تابنده و به مقام علوی آن مقام والا و به تمام حجت‌های خود بر بندگانت‏

وَبِالْإِسْمِ الَّذِی‏ حَجَبْتَهُ عَنْ‏خَلْقِکَ، فَلَمْ یَخْرُجْ مِنْکَ اِلاَّ اِلَیْکَ، صَلِ‏عَلی‏

و به حق آن نامی که از خلق خود پنهان داشتی که اظهار نشود از تو مگر بخودت که درود فرستی بر

مُحَمِّدٍ وَآلِهِ، وَاجْعَلْ لی‏مِنْ اَمْری‏ فَرَجاً وَمَخْرَجاً، وَارْزُقْنی‏ مِنْ‏حَیْثُ‏

محمد و آل محمد و برای من در کارم گشایش و راه نجاتی قرار دهی و به من روزی دهی از آنجا که‏

اَحْتَسِبُ وَمِنْ حَیْثُ لااَحْتَسِبُ، اِنَّکَ تَرْزُقُ مَنْ تَشآءُ بِغَیْرِ حِسابٍ.

گمان دارم و از آنجا که گمان ندارم که تو روزی دهی هر که را بخواهی بی‏حساب. ‏

پس حاجت خود را بطلب

راوی گوید:، چون حضرت ابو الحسن رضا علی بن موسی صلوات الله علیهما رحلت نمودند، تعویذی یافته شد که بر آن حضرت بسته بود و در آخر آن نوشته شده بود آنکه پدر آن حضرت فرمودند که جد ایشان حضرت امیر المؤمنین علی علیه السلام به برکت این دعا از شر دشمنان پناه می‏جستند و دائما این تعویذ را در بند شمشیر خود آویخته بودند و در آخر این دعا نام‌های خدا عزّ و جلّ است و آن حضرت بر اولاد و اهل خود شرط نمودند آنکه این دعا را بر هلاکت و ضرر مؤمنی نخوانند.

پس بدرستی که هر کس این دعا را بخواند دعای او نزد خدا عزّ و جلّ برنمی‏گردد؛ و دعا این است:

اللَّهُمَّ بِکَ أَسْتَفْتِحُ وَ بِکَ أَسْتَنْجِحُ وَ بِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَتَوَجَّهُ اللَّهُمَّ سَهِّلْ لِی حُزُونَتَهُ وَ کُلَّ حُزُونَهٍ وَ ذَلِّلْ لِی صُعُوبَتَهُ وَ کُلَّ صُعُوبَهٍ وَ اکْفِنِی مَئُونَتَهُ وَ کُلَّ مَئُونَهٍ وَ ارْزُقْنِی مَعْرُوفَهُ وَ وُدَّهُ وَ اصْرِفْ عَنِّی ضَرَّهُ وَ مَعَرَّتَهُ إِنَّکَ تَمْحُو مَا تَشَاءُ وَ تُثْبِتُ وَ عِنْدَکَ أُمُّ الْکِتَابِ أَلا إِنَّ أَوْلِیاءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ إِنَّا رُسُلُ رَبِّکَ لَنْ یَصِلُوا إِلَیْکَ طه حم لا یُبْصِرُونَ وَ جَعَلْنا فِی أَعْناقِهِمْ أَغْلالًا فَهِیَ إِلَی الْأَذْقانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ. وَ جَعَلْنا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْناهُمْ فَهُمْ لا یُبْصِرُونَ أُولئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلی‏ قُلُوبِهِمْ وَ سَمْعِهِمْ وَ أَبْصارِهِمْ وَ أُولئِکَ هُمُ الْغافِلُونَ لا جَرَمَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ فَسَیَکْفِیکَهُمُ اللَّهُ وَ هُوَ السَّمِیعُ‏ الْعَلِیمُ وَ تَراهُمْ یَنْظُرُونَ إِلَیْکَ وَ هُمْ لا یُبْصِرُونَ صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لا یَرْجِعُونَ طسم تِلْکَ آیاتُ الْکِتابِ الْمُبِینِ. لَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ أَلَّا یَکُونُوا مُؤْمِنِینَ. إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّماءِ آیَهً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِینَ

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِالْعَیْنِ الَّتِی لَا تَنَامُ وَ بِالْعِزِّ الَّذِی لَا یُرَامُ وَ بِالْمُلْکِ الَّذِی لَا یُضَامُ وَ بِالنُّورِ الَّذِی لَا یُطْفَأُ وَ بِالْوَجْهِ الَّذِی لَا یَبْلَی وَ بِالْحَیَاهِ الَّذِی لَا تَمُوتُ وَ بِالصَمَدِیَّهِ الَّتِی لَا تُقْهَرُ وَ بِالدَّیْمُومِیَّهِ الَّتِی لَا تَفْنَی وَ بِالاسْمِ الَّذِی لَا یُرَدُّ وَ بِالرُّبُوبِیَّهِ الَّتِی لَا تُسْتَذَلُّ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِی کَذَا وَ کَذَا

پس حاجت خود را بگو که ان شاء الله تعالی برآورده می‏ شود.

امام سجاد (ع) به مقاتل بن سلیمان، دعایی را تعلیم داده، که مقاتل گوید هر کس این دعا را صد بار بخواند، دعایش مستجاب خواهد شد. این دعا چنین است:

«إِلَهِی کَیْفَ أَدْعُوکَ وَ أَنَا أَنَا وَ کَیْفَ أَقْطَعُ رَجَائِی مِنْکَ وَ أَنْتَ أَنْتَ إِلَهِی إِذَا لَمْ أَسْأَلْکَ فَتُعْطِیَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی أَسْأَلُهُ فَیُعْطِینِی إِلَهِی إِذَا لَمْ أَدْعُکَ [أَدْعُوکَ]فَتَسْتَجِیبَ لِی فَمَنْ ذَا الَّذِی أَدْعُوهُ فَیَسْتَجِیبُ لِی إِلَهِی إِذَا لَمْ أَتَضَرَّعْ إِلَیْکَ فَتَرْحَمَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی أَتَضَرَّعُ إِلَیْهِ فَیَرْحَمُنِی إِلَهِی فَکَمَا فَلَقْتَ الْبَحْرَ لِمُوسَی عَلَیْهِ السَّلامُ وَ نَجَّیْتَهُ أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تُنَجِّیَنِی مِمَّا أَنَا فِیهِ وَ تُفَرِّجَ عَنِّی فَرَجاً عَاجِلاً غَیْرَ آجِلٍ بِفَضْلِکَ وَ رَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.»

کفعمی در کتاب بلدالامین دعایی از حضرت علی (ع) نقل کرده که اگر شخص گرفتار، ترسیده، نگران و غم دیده، آن را بخواند، حق تعالی گشایش در کار او ایجاد نماید، که این دعا چنین است:

یا عِمادَ مَنْ لا عِمادَ لَهُ وَ یا ذُخْرَ مَنْ لا ذُخْرَ لَهُ وَیا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ ویا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ وَیا غِیاثَ مَنْ لا غِیاثَ لَهُ وَیا کَنْزَ مَنْ لا کَنْزَ لَهُ وَیا عِزَّ مَنْ لا عِزَّ لَهُ یا کَریمَ الْعَفْوِ یا حَسَنَ التَّجاوُزِ یا عَوْنَ الضُّعَفاَّءِ یا کَنْزَ الْفُقَراَّءِ یا عَظیمَ الرِّجاَّءِ یا مُنْقِذَ الْغَرْقی یا مُنْجِیَ الْهَلْکی یا مُحْسِنُ یا مُجْمِلُ یا مُنْعِمُ یا مُفْضِلُ اَنْتَ الَّذی سَجَدَ لَکَ سَوادُ اللّیْلِ وَنُورُ النَّهارِ وَضَوْءُ الْقَمَرِ وَشُعاعُ الشَّمْسِ وَحَفیفُ الشَّجَرِ وَدَوِیُّ الْماَّءِ یا اَللّهُ یا اَللّهُ یا اَللّهُ لا اِلهَ إ لاّ اَنْتَ وَحْدَکَ لا شَریکَ لَکَ یا رَبّاهُ یا اَللّهُ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بِنا ما اَنْتَ اَهْلُهُ.

پس از دعا هرچه حاجت داری درخواست کن

محمد ابن بابویه دعای توسل را از ائمه (ع) نقل کرده و گفته است که این دعا را در هیچ امری نخواندم، مگر آن که اثر اجابت آن را به زودی یافتم.

سید علیخان شیرازی در کتاب «کلم طیب» نقل فرموده:اسم اعظم خدای تعالی آن است که افتتاح او «الله» و اختتام او «هو» است، هر که اسم اعظم خدای تعالی را روزی ۱۱ بار ورد خود قرار بدهد، هر آینه هر امر مهم جزئی و کلی برای او آسان شود و آن اسم اعظم پنج آیه از پنج سوره مبارکه بقره، آل عمران، نساء، طه و تغابن است، با این ویژگی که حروف آن نقطه ندارد و تغییری در اعراب آن‌ها صورت نمی‌گیرد:

«الله لا إله إلا هو الحی القیوم...» تا آخر آیه الکرسی

«الله لا اله الا هو ... نزل علیک الکتاب ...»

«الله لا إله ان هو لیجمعنکم ...»

«الله لا إله ان هو له الاسماء...»

«الله لا إله الا هو و علی إلله...»

برای گشایش مشکلات و رفع گرفتاری، و برطرف شدن غم و اندوه، تداوم بر این ذکر که حضرت جواد (ع) تعلیم فرموده بسیار سودمند است:

یَا مَنْ یَکْفی مِنْ کُلِّشَی ءٍ وَلا یَکْفی مِنْهُ شَی ءٌ اِکْفِنی ما اَهَمَّنی

دعای سریع الاجابه دیگر دعای پرارزشی است که پیغمبر اکرم (ص) در روز جنگ بدر و امام حسین (ع) در روز عاشورا آن را خواندند. این دعا از امام صادق (ع) نیز نقل شده است:

اَللّهُمَّ اَنْتَ ثِقَتی فی کُلِّ کُرْبَة، وَ اَنْتَ رَجآئی فی کُلِّ شِدَّة، وَ اَنْتَ لی فی

خدایا تویی تکیه گاه من در هر گرفتاری و تویی امید من در هر سختی و تو برای من در

کُلِّ اَمْر نَزَلَ بی ثِقَةٌ وَعُدَّةٌ، کَمْ مِنْ کَرْب یَضْعُفُ عَنْهُ الْفُؤادُ، وَ تَقِلُّ فیهِ

هر پیش آمدی تکیه گاه و ذخیره ام هستی چه بسیار گرفتاری که ناتوان شود از آن دل و کم شود در آن

الْحیلَةُ، وَ یَخْذُلُ عَنْهُ الْقَریبُ وَ الْبَعیدُ، وَ یَشْمَتُ بِهِ الْعَدُوُّ، وَ تَعْنِینی فیهِ

چاره و یاری ندهد در آن خویش و بیگانه و شماتت کند بدان دشمن و خسته ام کند در آن

الاْمُورُ، اَنْزَلْتُهُ بِکَ، وَ شَکَوْتُهُ اِلَیْکَ، راغِباً فیهِ عَمَّنْ سِواکَ، فَفَرَّجْتَهُ

کار‌ها و من آن را به درگاه تو آوردم و شکوه اش به تو کردم و به جز تو از دیگران روگرداندم و تو بگشودی

وَکَشَفْتَهُ وَ کَفَیْتَنیهِ، فَأَنْتَ وَلِیُّ کُلِّ نِعْمَة، وَ صاحِبُ کُلِّ حاجَة، وَ مُنْتَهی

و برطرف کردی و کفایت کردی پس تویی سرپرست هر نعمت و صاحب هر حاجت و سرحد نهایی

کُلِّ رَغْبَة، فَلَکَ الْحَمْدُ کَثیراً، وَ لَکَ الْمَنُّ فاضِلاً

هر شوق پس تو راست ستایش بسیار و تو راست منّت فزون

از امام صادق (ع) روایت شده که هر کسی ده بار «یا الله» بگوید، به او گفته می‌شود، لبیک، حاجت تو چیست؟

همچنین از امام جعفر صادق (ع) روایت است که هر کس «یا رب یا الله» بگوید به گونه‌ای که تا نفس او قطع شود، گفته می‌شود لبیک حاجت تو چیست؟